Kim kimin dengi...

Aileler genelde erişkin durumda olan ve evlilik çağına gelmiş çocuklarına, özellikle de anneler yapar bunu...Sürekli veya imalı sözlerle evleneceği, ailelerinin kabul edebileceği gelin veya damat adayı profili hakkında mesajlar verirler. İlk başta ''Ailemize uygun olsun'' sözü ile başlanır ve devamı gelir. Dengin olsun evladım; davul bile dengi dengine.

İyi hoş olsun da, bu denk kıstaslarını kim neye göre belirliyor..Kim davul, kim tokmak...Kanun mu, yasa mı var bununla ilgili...Gönül, sevgi, aşk davulu, tokmağı, dengi ayırt edebiliyormu o an...Bu denkliği belirleyen, ailelerin sosyal yapıları mı?, gelir düzeyleri, eğitim seviyeleri mi veya çok bilmişlik yapan anneler mi?.... Sanırım ve üzgünüm tüm bunların hepsi....Sanki yazılı kanunmuş gibi tüm aile büyükleri aileye girecek yeni birey için bu kıstasları şart koşarlar...Bana göre bir kişinin karakterinde olması gereken belirli kültür, eğitim ve oturmuş karekter dışında istenilen şartlar gösterişe giriyor...

Aslında bu konu çok derin ve hassas..İşin içine daldıkça dalarsınız..Ben yine de yüzeysel anlatmaya çalışayım. Mutlaka zengin çocuk, zengin kıza aşık olmalıdır veya evlenmelidir bunun tersini asla istemezler...İyi eğitimli genç, kendi gibi iyi eğitimli birini tercih etmelidir, yada ailelerin sosyal yapıları birbirine benzemeyen gençler asla birlikte olamaz ...Tabi bunların tersi örnekler de olmakta, çevremizde hatta medyada bile çok örnekleri bulunmakta.....

Olunca ne oluyor peki...

Zaman zaman gönüller anne baba fermanlarını dinlemiyor tabii ki..Zengin çocuk fakir kıza aşık oluyor, çok iyi eğitimli, kendinden düşük eğitimli birini sevebiliyor, yada sosyal yapıları birbine benzemeyen ailelerin çocukları birbirine aşık olabiliyor...

Ne oluyor böyle durumlar da..Önce kıyametler kopuyor...Olmaz...Olamaz...Asla olamaz...Senin dengin değil....Ailemize uygun değil...Bu tür senaryolar, hangi sosyal yapıya sahip olan aile olursa olsun değişmiyor...En tutucusundan, en sosyal demokrat ailelere kadar aynı....

Neden aileler bu tür fiziksel şartları ölüm kalım meselesi haline getirirler ki..Niçin kendilerine göre kıstaslar hazırlayıp bu tür beklenti içerisine girerler ki...Onlara sorsanız çocuklarının iyiliği içindir...Zaten akıl ve gönül belli bir noktaya kadar bu dengeyi sağlayacak sınırları doğal olarak belirleyip, ondan sonra kendiliğinen harekete geçer...Önemli olan da gönül birliği ve kafa yapılarının anlaşması değil midir..Çocuklarınız bu şekilde mutluysa, iyilik bu değil midr ?..

Olumsuzlukla sonuçlanan çok istisnai durumlarda da mutlaka yine olay kendiliğinden patlak vererek bozulacaktır sonuçta..

Yani ailelerin denk belirleme çabaları, yersiz, yanlış ve sonuçsuz kalabiliyor...Unutulmamalıdır ki; İnsanın karakterinde olması gereken, öğrendiklerinden sonra kendisinde kalan kültür dışında istenilen ve aranılan kıstaslar gösterişe ve markacılığa girer....