Kimdir gerçekten seven insan?

İki gün önce muhteşem çiftin sergilediği aşk nağmelerinin yerinde iki gün sonra bini bir paralık hakaretlerin nasıl uçuştuğuna şahit olmayanınız yoktur.

Dünyanın yedi harikasından sonra aday gösterilecek aşkın yerinde yeller bile esmez olmuştur. Nedendir bilinmez.

Ondan sonra yaşananlar ayrı bir tez konusu.

Çevrelerinin desteğini almak için olur olmadık atıp tutarak kendini haklı göstermeye çalışan küçük beyinler mi ararsınız, üçüncü sayfa manşetleri mi yoksa ertesi gün başkasının kollarında uyananlar mı.

"Aman canım birinci katta bulamadım istediğimi gökdelende kat çok" deyip
asansörün ikinci kat düğmesine basanların asansörde kalışlarını seyretmek
"ahanda ilahi adalet budur" dedirtmez mi, bir gülmedir alır beni.

Bakmak isterseniz eğer, görmek çokta zor değildir ilişkilerin üzümün çöpü armudun sapı sebeplerle bittiğini.

Ben en çok "gerçekten seven"lere üzülürüm. Pis kader ağlarını çoktan örmüştür onların kalplerinde de haberleri yoktur. Beklerler, beklerler , beklerler.

Onları, gerçekten seven insanları, müsveddelerinden ayıranın ne olduğunu
düşünüyordum süregelen zaman içinde. Edison'un lambası yanmak bilmedi
başımın üstünde. Taaki bugüne kadar.

Aradığım şey "bağlanmak" fiiliymiş meğer. Bağlılık olmadan gerçek sevgi olmazmış. Kimi şıpsevdilerin, kimi sevgilerini sevgi sananların, kimi koca arayıcıların aşklarının süresi kibrit alevinin ömründen öteye geçmezmiş bağlılık olmadan. İlişkinin bitişinde sergiledikleri son perdedeki gözyaşları timsahınmış.
Bağlılıkları sadece amaçları içinmiş. Para bitti,eğlence bitti, günde bitti o zaman aşkta bitti.

Uzun lafın kısası, gerçek seveni ayıran bağlı oluşuymuş sevdiğine "hesapsızca".
Gerçekten sevenin kalemi sadece artılarını yazarmış sevdiğinin. O defter ki, tek bir kötü bişi olmazmış sevdiğinin adına.

Eğer bir gün rastlarsanız böyle birine sakın ola bırakmayın, eğer bıraktıysanız da ne yapacağınızı en iyi siz bilirsiniz.

Saygılarımla