Kime söylerim bu sözü

Gönlümü sana verem dedim olmadı

İnan bozuk değil benim niyetim

Sana şiir yazayım dedim kalemim yazmadı

Gönül olunca hercai kaldın işte yetim

Bu gönlüm kendini ne sanırdı

Bilmem neyi senin ile kıskanırdı

Akşam olunca uzunlamasına yatardı

Aşk ile sana uzanamadı elim

Bilmem gönlüm başka elde ne buldu

Gül gibi sarardı soldu

En sonunda geldi kapında durdu

Bilmem ne olacak bu halim

Kul Mehmet der ki kime söylerim bu sözü

Lâf dinler mi gönlümün çürümüş ise özü

Sönmeye başladı işte aşkın közü

Her yerde esiyor rüzgâr galiba ben birazcık da kelim.

Mehmet Aluç