Kimedir satırlarım

Kelimelerime sakladım saçının kırını, kırının olgunluğunu, gözünün yeşilini, bakışının çekiciliğini, sesinin tınısını, yüreğinin gülünü, gülüşünün gamzesini, gamzenin gizemini.

Bağrıma bastım sensizliği kaderime eğip boynumu.

Kaç mektup yazdım sana gönderemediğim.

Kaç şiirimde sen vardın. Bilmeden ilham perisi kılığına girip de esin vermiştin kalemime.

Her fotoğrafına, her duruşuna, her bakışına, her kelimene… Yazacak ne çok şeyim vardı.

Bilmeden o yazıların kime ait olduğunu okudun belki de bir yerlerde, bilemem. Anladın mı acaba sana yazıldığını, senin için yazıldığını? Sanmıyorum.

En güzel nakaratıydın yüreğimdeki orkestranın. Melodilerin en alımlı nağmeleri. Yaptığım en iyi beste. Seslendirdiğim en paha biçilmez sözler.

Seremoniydi seni bana getiren her ne varsa kıyıda köşede. Düğündü, bayramdı. Sevinçti, coşkuydu, heyecandı.

Dansıydın yalnızlığımın. Hayaliydin düşlerimin. Candın, kandın, vardın.

Sıcaklıktı bakışlarındaki akan satırlarıma.

Gülüşündü renk katan güneşime.

Yazdıklarım… Yüreğim… Aşkım…

Hepsi kilitli gönül sandığımda. Bir ben bilirim kimedir onca sesleniş, bir de Yaradan.

Sen ki…

Ruhumun en kuytularına gömdüğüm sevi çiçeğim.

Sen ki…

Mimozaların pembesi…

Sen ki…

Ütopyamda bir kahraman.

Sen ki…

Ulaşılmaz sevdamın paha biçilmez hazinesi.

Sen ki…

Dilek taşımda en büyük arzum.

Sen ki…

Kurumuş bir papatya dalısın kitabımın arasında.