Kimi arıyorum biliyor musunuz?

Evet efendim,

Sonunda ben de ebelendim… Elli birinci ebenizle karşı karşıyasınız… Duyduk ve de duymadık demeyin. Hatta be hatta duyanlar duymayanlara, görenler görmeyenlere anlatsın.Sonradan ben görmedim vay ben duymadım demeyin. Baştan konuşalım da ince ince… İyiyken kötü olmayalım.

Bu işi ne kadar becerebileceğim, bilemiyorum. Eh tabii sizin cevaplarınıza göre ölçüp biçeceğim ne kadar başardığımı… Elimden geldiğince, dilimin döndüğünce anlatacağım size işte o malum kişiyi.

Yıl henüz 2008… Takvimler Şubat ayının 5’ini gösteriyor. İşte tam da o gün katılmış aramıza yeni bir dost… Ne de iyi yapmış. Hoş gelmiş, sefalar getirmiş…

Tatlı talı gülümsemiş sayfasına her uğrayana… Gözlerinde yılların yorgunluğu da olsa gülümseyişiyle içini ısıtmış okuyucularının…

Yazmış… Yazmış… Yazmış… Denemeler yazmış…

Yazmış… Yazmış… Yazmış… Anılar yazmış…

Yazmış… Yazmış… Yazmış… En çok da şiirler yazmış…

Bunlarla sınırlı kalmamış elbette yazdıkları, başka konularda da yazmış.

İşte o günden bugüne tam tamına 61 blog yazmış.

171 kez okunmuş.

Samsun-Ankara karayolu üzerinde, Samsun'a 109, Çorum'a 60, Amasya'ya 40, Ankara'ya 325, İstanbul'a 600 km mesafedeki bir ilçede açtı gözlerini dünyaya.(Bana kızmayın bu bir bilmece.)

Şimdilerde turizm cenneti, sıcak bir ilde yaşıyor. Akdeniz denilince akla, hemen onun adı gelir.

Portakal ağacının mis kokusu, mavi bir özgürlüktür sevdası…

Sevginin elçisi…

Kendini dünya aynasında gören…

Yırtık sırlara, yitik insanlara inat dağıtan sevgi dolu yüreğini satırlarında…

Kutsal mesleğin emektarlarından…

Kırk dörtlük yıllık bir mektup anılarını süsleyen…

O bir rüya yorumcusu…

O yüreklere meteorlar çarptıran…

Sevginin öyküsünü duyan yüreğinde… Can veren taşa… Taşta teni yaratan… Hayat veren başka başka figürlere…Hisseden şekil alan taşın sıcaklığını… Onun yüreğinden yansıyanlardır görenlerin yüreğine akan.Belki de yitik insanlara yeniden hayat vermektir, can katmaktır elleriyle yoğururken soğuk taşı ve ısıtmaktır olabildiğince.Sırı kırılmış aynalara parlayan bir ışık olmaktır belki de… İnadına direnmektir.Kim bilir?

… ve her birimizi hayran bırakan göz izlerine.

Şimdi…

Küçük Ayşe, Küçük Ayşeler… Küçük asker, Küçük Askerler…Söyleyin bana kimdir satırlarıma sakladığım kişi… Ya da durun… Siz en iyisi mi üç kez fısıldayın adını kulağıma.

Ah!... Ah!... Papatya renkli bir sabahta ya da gümüş renkli bir ikindi vaktinde, olmadı menekşe kokan bir akşamüzeri öğrensem sizlerden adını.

Kolay gelsin dostlar… Valla bir gizledim ki korkarım ben bile bulamayacağım sonunda…