Kimse Dokunmadı Yalnızlığıma

O duygunun adının ne olduğunu bir bilsem.

Senden uzaklarda geçen o mısra aklıma gelirken.

Bir tutkunun peşinden gider ya insan.

Gözlerinden akan bir damla yaş…

Ve ben ölüyorum uzaklarda…

Sayıkladıklarım durur içimde.

Sensiz bir hiçim der ya Azrail.

Bense mısralarımda sakladığım bir sır…

Bilinmez yelkenlerde nasıl yaşanır sensiz.

Bir gölgeye bakar da benim o demez hiç.

Tanrı’yı arar her gönülde lakin bulamaz.

Onu hissetmek ister kulaklarında.

Onu kim sayıklar dudaklarında?

Sen değil misin yoksa?

Neden yok hatıranda?

Bir inanç bir histir hafızamda.

Sen misin yalvaran dualarında?

Bir yaş düşer saçlarına?

Sakın ağlama.

Sırrımı söyleyemem.

Kimse dokunmadı yalnızlığıma.

Sen bile.

Senden bir kelime duyarsam öleceğim.

Bir duadır yalnızlığım aslında.

Kendime bir papatya dileyeceğim.

Hani koparırsan ölür ya!

Bırak beni gideyim.

Kimse dokunmasın yalnızlığıma.

Toprağa bir gül de ben ekeyim.