Kimse tanımadı beni!

Görüntülenme sayımın yüzbinler seviyesine yaklaştığını farketmemle başladı her şey!

Ben milyonlara ulaşmış arkadaşlarım kadar mütevazi davranamazdım.
Hem milliyet eki cafe Milliyette blog yazarları ile ilgili bir yazı okumuştum.
Yolda yürürken tanındıklarını anlatmışlardı.
Bende kendimi test etmeliydim!
Bir hafta boyunca dışarılarda dolaştım!
Yağmur soğuk farketmedi hiç!
Saçlarımı yapıştırarak taradım! Montumun kapşonunu hiç takmadım!
Beni ana sayfamdaki fotoğrafımdan tanıyabilirlerdi ancak!
Yüzüm açığa çıkmalıydı!

Kalabalık ulaşım araçlarını tercih ettim hep.
Bir gün metro bir gün belediye otobüsü yolculukları yaptım.
Tek biletle hiç inmeden defalarca gidip geldiğim tren seferleri bile oldu!
Vagonları dolaştım tek tek hiç üşenmeden!
Kimileri başını eğmiş kitap okumakta kimileri de camdan dışarı bakmaktaydılar.
Allahım ne olur sanki başını yukarıya kaldırıp etrafa bakınsalar!
Ankarada taksicilik yapacak düzeyde yeni yerler tanıdım!
Hasta ziyareti saatlerinde bir çok hastaneleri dolaştım!
Bir hastaya bir poşet dolusu muz götürmüşlüğümde oldu!
En kalabalık alışveriş merkezlerini ziyaret ettim!
Bir çok tişörtlerim, montlarım oldu!
Arabamı günlerce ihmal etmiştim evimin otoparkında!
Kuş pisliklerinden tanınmaz haldeydi zavallı!
Otobüs terminallerini bile dolaştım!
Öyle ya, Türkiye'nin dört bir yanında okuyucularımız vardı!
Gelen yolcu bölümünde kısa turlar attım!
Sevdiklerine kavuşma telaşlarından olsa gerek farkedemediler beni!
Kapalı gişe filmler oynatan sinemalara bile gittim!
Ama hiç film seyretmedim, afişlerin önünde patlamış mısır yedim!
Hem karanlıkta kim tanıyacaktı ki beni?

Yorulmuştum!
Tanınmak için daha çok yazmalıyım diye düşündüm.
O anda editörlerimiz geldi aklıma.
Bir çok blog yazımı iptal etmiştim onların yüzünden!
Red gerekçeleri canıma tak etmişti!
Haklıydılar aslında, imla kuralları konularında zayıf sayılırdım!
Kılı kırk yarmaktaydılar!
Öyle olmasa şu an belki de açık oturumların değişmez konuğu olurdum!
Hemde canlı bağlantılarda!
Tanınmış bir yazar olmamı istemiyorlardı anlaşılan!

Eve dönüyordum artık. Son bir defa etrafıma bakındım.
O an karşıdan bir bayanın elini sallayarak Arif beeey diye seslenmesiyle çok sevindim.
Evet evet, benim dedim!
O fotoğraftaki yazar benim diyerek bende ona el salladım!
Gülümsüyordu!
Mizah yazılarımdan etkilenmiş bir okurumdu galiba!
Ne fotoğrafı Arif beyciğim dedi, tanımadınız mı beni?
Ben yeni karşı komşunuz Merve!
Eşime blog yazarlığı tavsiye etmişsiniz de, bende olabilir miyim onu soracaktım!
Nasıl gidiyor, bayağı ilerlettiniz mi?

Şeyyy kaça tuttunuz bacım burasınııı.......