Kimsesiz bayramlar...

"Bayramdı... Çocuktum... Yalnızdım... Pencereden baktım... Çocuklar koşuyordu...
Bayramdı... Çocuktum... Üstüme kar yağıyordu... Uykuya daldım.... Bütün çocuklar anne koynunda uyuyordu...

Bayramdı... çocuktum... Sokaklar bomboştu... Yıldızlar yandı... Çocuklar lunaparkta oynuyordu...

Bayramdı, çocuktum, demir ranzalı soğuk odada annemi, babamı düşündüm... Anne koynunda uyumak ne demekti, ya babayla gezmek?

Bayramdı, bayramın anlamını sorudum ilk kez kendime... Bilmiyordum... Çocuklar... O çocuklar... O çocuklar... Biliyordu... Ben bilmiyordum...
Bayramlık giysi ne demekti, ya bayram ziyareti, el öpmek?

Bayramdı, çocuktum, soğuk odalarda tanımadığım kalabalıklarda bayram dedim yalnızlığa...

Büyüdüm, bu bayram, işte bu bayram bir kırmızı ayakkabı alacağım, o demir ranzalı odalarda kimsesiz bayram sabahlarına uyanan çocuklara... Pencereden bakmasınlar, annesizlikten üşümesinler diye, bu bayram koynumda uyutacağım... Bayramın anlamını sormasınlar diye tutup ellerinden lunaparka götüreceğim, el öpsünler diye eski bayramlara hasret ninelere, dedelere götüreceğim..."

Mümkün istersek... İstersek herşey mümkün...

Ben kimsesizliği bilmem, kimsesiz kalmadım... Anne koynunda uyudum, bayram sabahları kırmızı ayakkabımla uyandım, bayram sevinçlerine...

Kimsesiz kalmamış olmak, kimsesiz bir çocuğu anlamama engel olmadı hiç...
Bu bayram, bu bayram tutsak birinin elinden... Ben, sen, o... Kaç çocuk eder? Bayram sabahına, bayramı bilerek, bayram sevinçlerine uyanan?

http://www.karsiyakayuva-shcek.gov.tr/?pg=index

Önerilerine Ekle Beğendiğiniz blogları önerin, herkes okusun.

Bu blog Editör'den Öneriler alanında yayınlanmıştır

kategoriden rastgele blog getir

Yorumlar (20)

Ne kadar hissederek duyarak özümseyerek yazmışsınız... Elleriniz dert görmesin... Ağladım bu satırları okuyunca... Ne zordur anasızlık babasızlık.. Ben bilmem ama bilenler öyle söylüyor... Bir çocuğu yüce Allahım dört gözden ayırmasın derler... Ne doğru bir söz.. Teşekkür ederim bu güzel yazınız için...Sevgilerimle...

Zeynep Gülay

23.12.2007 23:39

Cevap :: Ağlatmak değildi niyetim ama içimi acıtan bildiğim gördügüm şeyler paylaşmak çoğaltmak istedim... Çocuklar ağlamasın kimsesizlikten. Hele kimsesizlikten....Sevgiler 24.12.2007 0:08

Sayın yazarım yüreğine sağlık. bu yazıyı herkesin okumasını isterim ve sayfamda da belirttim...Sevgiler http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=81748

Esma KAHRAMAN

22.12.2007 22:24

Cevap :: Çok teşekkür ederim paylaşımın için sayın yazarım... Duyarlı yüreğine sevgiler... 23.12.2007 13:37

Çocuk ve ihtiyar...Ve bunların ortasındakiler...İşte o ''Ortadakilerdir '' ki ''Empati'yi '' yürekten kurabilselerdi...Uzakta terkedilmiş'' ihtiyar çınarlar ve küçük güvercin çocuklar '' öyle boynu bükük olmayacaklardı...Dünya'nın yüzü de bu nedenle ''Kızarmayacaktı .''Yüreğine gönlüne sağlık...Sevgilerimle...

Mesut Selek

21.12.2007 0:46