Kimseye ait olamamıyorsa ruhunuz, o zaman kendi bedenize ait olsun...

Yine yeniden ordayımdım... Ordaydım diyorum çünkü kendimi şu anda hiç orda hiisetmiyorum... Sanki ben başka alemde gibiyim... hani hepimiz hissederiz ya bazen sanki hiç orada yaşamamış, hiç oraya ait olmamışız gibi.... fark ettimde 4 senedir hep gidecekmişim gibi yaşamışım günlerimi...hep gitti bu şehirden sevdiğim insanlar... var bir iki kişi ama onun dışında sanki bütütn bağlarım kopmuş gibi yada hiç bağlanmamış...

Şu anda kime aitim, neye aitim bilmiyorum... Susuyorum sadece... Sanki konuşursam kıyamet kopacakmış gibi geliyor...

Sadece gitmek istiyorum uzaklara, beni kimsenin bulamayacağı yerlere.... Hatta beynimi ve kalbimide götürmek istemiyorum, kalsın onlar bu sorularla...ben sadece nefes almak istiyorum, derin ve özgür bir nefes olsun istiyorum..

Herkes elimi, kolumu bıraksın istiyorum.... Bıraksınlar o uçurumdan düşeyim belki çakılırım yere, belkide kanatlanır uçarım gökyüzüne.

Benim gibi düşünen tek insan ben değilim biliyorum. çok insanla konuştum, çok bunalmış insan dinledim, belkide onların bunalımı üstümdeki kim bilir.

Bu yazıyı buraya kadar sabırla okuduğunuza göre sizde  öylesiniz biliyorum.... Ne yapacağını bilmeden savruluyorsunuz.... Benim şu anda çok iyi bildiğim tek birşey var  "bunların hepsi geçiyor" evet bazen delip geçiyor sanki içimizden ama geçiyor.... Her yağmurdan sonra rengarenk bir gökkuşağı çıkar....Siz de böyle düşünün ki ayakta duracak gücünüz olsun....

Yorulduğunuz her an eğer tutacak bir eliniz yoksa kendinizinkiden başka, kendi elinizi tutun ve size gülümsemeyenlere inat aynada kendinize gülümseyin eminim kendinizi daha iyi hissedeceksiniz....

Kimseye ve hiç bir yere ait olamamıyorsa ruhunuz, o zaman kendi bedenize ait olsun....