Kınıyorum! (Devam)

Saygı…

Ne çok boşalttık içini…

Her fazla söylenen ve olduk olmadık yerde sarf edilen, söylenilip de uygulanmayan her söz, her kavram gibi…

Saygıyı büyüklerin karşısında bacak bacak üstüne atmak /atmamak olarak algılayan ya da karıştıran bir toplumun bireyleri olarak buna da şaşmamak lazım!

Saygıyı güçlüye, büyüğe duyulan hürmet olarak da algılamamak lazım.

Saygı tam anlamıyla bir varlığın doğasına duyulan bir kabuldür, bana göre…

Ve her varlık kabul görmek ister… Görme hakkı da vardır, yeter ki bir diğerinin sınırına tacizde bulunmasın!..

Toplum olarak buralarda bazı eksiklerimiz var, bunu kabul etmek gerek ve hal böyle iken
ikili ilişkilerde “saygı” unsurunun sağlanamaması, aynı toplumsal bir yaramız olarak ilişkinin taraflarını yaralar!

Kaçınılmaz son!

Haa… Yaralar yuvanın altında mı saklanır, kanatlara mı sığınır, kanatlar yuvayı nereye kadar korur?

????

Zorba yaralar
Kanatlar altında...

Kadınlar kuş kanadında...

Kuş kadınların kanatları
Yanlarında...

Yaralar kanatlar altında...

Korkarlar,
Uçar sanırlar.

Ev kafesler...
Evlilik kafesler...

Kuşlar kafeslerinde yaşarlar...

Yuvada kuşlar
Zorba yaraların üstüne yuva basar.

Kanatların altında yuva
Yuvanın altında yara...

Kadınlar erkek kuş kanadında...

Gülgün Karaoğlu

Kahkahanıza, neşenize aşık bir adam/kadın evlendikten sonra bunu sorun yapmaya başlıyorsa:
Kıskançlık mı? Evet! Ama altında yatan? Özsaygı eksikliği… Tam isabet! Peki hissettirdiği?
Kabulsüzlük!...Eşittir saygısızlık!...

Aşık adam/kadın tapıyordu neredeyse…Ne oldu bu adam/kadına evlenince? İlle de kendine uydurmak istiyor her biri, güç kimdeyse, o kazanıyor, maalesef, hoş o da neyi nereye kadar kazanıyor?

Hani saygı nerede?

Maia, 9 aylık köpeğimiz oyun oynamak istiyor, hoşgörü değil bunun adı, doğasına saygı göstermek gerek, eğer ki doğada değil de evde beslemek istediysek…

Konu bitmemiştir, ama Maia bekleyememekedir…

Gülgün Karaoğlu
Eylül, 30/07