Kır at

Kamçımı yine aldım elime,
Vurdum eğeri, Kır At’ın beline,
Doludizgin mahmuzladım,
Dönerim ben sılamı özledim.

Ne handa doğdum ne konak,
Toprağımız bile taş ve çorak,
Kova ile çektik kuyudan suyu,
Hatılda suladık koyunla kuzuyu.

Taşlı tarla burçak, orakla biçtik!
Ayranı tastan, doya, doya içtik,
Beş erkek, iki kız yedi kardeştik,
Yıldızların altında dertleşirdik.

Zifiri karanlık çökünce akşam,
Yıldız doğar düşerdi üstümüze,
Yatmadan önce, ay küsmesin diye,
Teneke çalardık, ah çocukluk işte…

Dam başına serilmiş yün yatak,
İki kardeş, bir yatakta yatacak,
Gece yarısı anam gelip bakacak ,
Örtecek üstünü açıksa yorgan.

Çok laf ettim, bakmayın kızlar bana,
Kır at susuz, iki kova su dökün hatıla,
Kana, kana içsin, kurumuş dili dudağa,
Kim bilir, ne zaman geri döner bir daha?

Haydi, kıratım, tak kanatlarını uçalım,
Hayal Deniz’ine vakitli yelken açalım ,
Rüzgâr çıkacak, şimdi yelken açma vakti,
 Limana dönelim geri, çarkçı başı kır dümeni…


11.03.2012 Manisa

Necati Kavlak