Kiraz ağacının isminin "sakura"olması aşkı ifade etmemin engeli sayılmaz

Geceyi anlamlandırmak için kelimeler kafeyinim…

Hayatımın olağan akışı anlayamadığım olağansızlığıyla zamana akarken, duygu kıyılarımdan kopardığı düş parçalarını kimsesiz bir aşka taşıyordu…Herkes taşınıyordu kendi gönlünden bir başka gönüle, aşkın bedeli bu kadar ağırlaşmışmıydı, her aşk kiracımıydı içimizde…Yürek sahibi neye göre belirliyordu bedelini gönlünün…Kelimelerin gücü insanı bu kadar güçsüzleştiriyorken, hangi bakış bir masal yaratırdı ki gözlerimde…Ben bir şairi dizelerinde tanımıştım, o dizelerin toplandığı kitabını da 28 defa almış ve her seferinde hediye etmiştim dizelerini yüreğinde besleyip doğru büyüteceğine inandıklarıma…Şimdilerde yine kendime hediye olsun diye arıyorum o şairin anne sütü gibi düşlerimi besleyen kitabını…Arayışlarım her akşam eve döndüğümde şarap ve helvayla karşılıyor beni…Onun dizelerini bulamayışım beni iki dize göze sevdalandırdı zamanın bu aralığında…Dünyanın bir çok aralığında aralıksız, hiç durmadan dünyanın yaşanılası düşlerini yok etmek için çalışırken ve öldürürken kendini entellektüel zaneden emperyalistlerin takım elbiseli gereksizleri, kendine biçilmiş değeriyle aşk onurlu taşıyordu beni yarınıma…İçimdeki soytarı sevdamın yüzünü güldürüyordu…İçimdeki ruhumun bütün düş savaşçıları hala aşık olabilmenin zaferini kutluyordu…Bu gece elleriyle getirdiği pilav üstü tavuk sanki dünyadaki bütün açları doyurdu benimle birlikte…

Çıkmaz bir sokağın kuytusundaki papatya gibi içimde filizlenen sevdan…Bir sabah yürüyüşünde mahallenin fırınından yayılan sıcak ekmek kokusu gibi kokun…İçine çektikçe aşkı mayalayan….

Evet okuyucu içimdeki bu şeyin adını koyup mayayı tutturmanın vakti…

İkiye bölünmüş bir kayısının serinliği dudaklarınıza bulaştıktan sonra çıkabilecek bir ses tınısı gibi…

“SAKURA”…