Kırgınlığımı kapris olarak algılama lütfen..

İlişkilerini ilk günkü seviyede ilk zamanlardaki çizgisiyle sürdürebilen var mıdır acaba?.. Elimizin parmaklarının sayısını geçmez sanırım...

İlişkiler hepimizin de bildiği gibi genellikle inişli çıkışlı yaşanır.. Bu durum hangi tür ilişki olursa olsun değişmez... Çünkü içinde insan objesi olan her olay zaman zaman farklılıklar sergiler, değişime uğrar...

Karı-koca ilişkisi, anne-kız, baba-oğul, bunların tam tersi, sevgili, arkadaşlık ilişkileri vs. süregelen zamanlarda mutlu edici olaylar yanında, mutlaka kırıcı, üzücü, bıktırıcı durumlarda yaşatmıştır...

Asıl iş bu noktadan sonra başlıyor..Bu bıktırıcı, üzücü, can sıkıcı olaylara bu ilişkilerde katlanma nedenleri... Birbirimizin nazlarını, kaprislerini neden çekeriz?... Yada naz, kapris bilinçli mi yapılır?

Sanmıyorum karşındakinin canını sıkma pahasına bilinçli olarak kapris yapıldığını fakat her yapılan davranışı da kapris olarak algılayan kişilerle de yaşam çok zor...

Erkekler bu kapris durumlarına daha tepkili.....

Kadının en ufak bir kırgınlık tepkisini, erkekler kapris olarak algılayabiliyorlar.. Şayet yüreğinde gerçek sevgi kırıntıları olmayan biri ise o anda ipi çekebiliyor.. ’’Çekemem artık kaprislerini’’... Son..

Oysa kadının yaptığı sadece kırgınlığını dile getirmek ve gönlünün alınmasıdır.. Bilinçli olarak kapris değildir olanlar..

Sonra düşünür hem kapris olsa ne olurdu? ...

Ben senelerdir senin kaprislerini çekiyordum ama.. Çünkü kadın onu yürekten sevmektedir....

Bu kadar kolay mı o sözü söylemek.. Yılların alışkanlığı pamuk ipliğine mi bağlı..... Kimilerine göre kolay oluyor..

Oysa kadın ister ki; Kapris dahi olsa davranışları, çekiversin azıcık nazımı, katlanıversin, gönlümü alsın..

Ne olur ki.. Dünyanın sonumu?...

Oysa kapris olmayan davranışlarımı ’’O’’ öyle algılıyor ya.!!!

Yürekten seviyorsan çekersin..... Sevmiyorsan eyvallah.....

Çünkü bu ilişkiler sevgiye dayanan ilişkilerdir.. Çoğu evde eşler birbirine kırıcı davranışlar sergiler ama anlık kızgınlıklardan sonra unutulur gidilir.. Hiç kimse bunu kapris olarak algılamaz, kapris olsa bile sevginin gücünden dolayı çekilir....

Anne – baba- çocuk üçgenindeki ilişkilerde bu durum çok daha fazla.. Özellikle ergenlik dönemlerinde gençlerin ailelerine karşı ters davranışları anne babayı kırma noktalarına kadar çıkar.. Fakat hiçbir anne baba ne kadar kırılsa da çocuğunu bu durumda dışlamaz veya silmez hayatından... Çünkü canından kanından bir parçadır ve sevgisi her şeyden üstündür... Yine çocukların yaptıkları onlara kapris olarak gelmez...

Tabii bu anlattıklarım benim söylememle değişecek duygular değildir.. Kişilerin kendi hissiyatına ve düşüncelerine bağlıdır.. Fakat umuyorum ki tüm ilişkilerde önce gerçek sevginin değerinin bilinmesi ve gerçek seven kişilerin birbirine sahip çıkması... Gerçek sevginin olduğu her yerde kişilerin birbirine karşı olan davranışlarının hiçbiri ağır gelmez..

Ömrünüz boyunca böyle ilişkiler içerisinde olmanızı temenni ediyorum..