Kırık kalpler

Merhaba gecelerin yalnız kalmış köhne sevgilisi.

Gecelerin adına, ıslak dudaklarından öpermişçesine sesleniyorum.

Yalnızlığın ardına sığınmış bir ayyaş misali.

Gerçi içmeyi de pek sevmem ya.

Neyse eda süzülesice gözlerinden mihraba doğru.

Ve sonsuzluğa ışık yakasıca!

Âşıkmışçasına, âşık olduğunu sanan sen!

Ve derdine derman arayıp ta bulamayan ben!

Sence sevginin adının yalnızlık olma ihtimali ne dersin?

Ya da sevdiğin kadını ne kadar seversin?

Bilir misin, bilmem.

Yılmaz Erdoğan’ın bir sözü vardır.

Ben senin beni sevebilme ihtimalini sevmiştim.

Not: bu şiir bana aittir, kopyalanamaz, izinsiz kullanılamaz.