Kırık

<ı>Kırık ruhlarımızla uyandık bir tecavüz sabahı,

<ı>Ne hesap verecek yüzümüz, ne sorular soracak sesimiz vardı.

<ı>Çikolata şairler, yazarlar ve köşe bekleyenler gitmeye hazırdı o sabah,

<ı>Tüm uçaklar uçmaya hazırdı, bavulları hazırdı.

<ı>Atalarım gömülü durur bu topraklarda, gidemem başka yere

<ı>Uyamam bana verilen emirlere, söylenenlere, atalarım gömülü dururken yerinde,

<ı>Kırık…

<ı>Biz eskiden camdandık,

<ı>Kırdılar bizi,

<ı>Cam bir fanustuk, kırılınca dağıldık, topladı bizi zaman parça parça yapıştık

<ı>Çelikleşerek acıyla tutkalladık parçalarımızı, rahat sayılırdık,

<ı>Yeniden kırınca bizi, parçalarca dağıldık, birazımız kayıptık.

<ı>Kırıp yapmak anlamamaktan gelirmiş, hani açıp içine bakmak gibi değil,

<ı>Fanus cam saydam, kırıp boyamak parçaları birleştirmeden,

<ı>Bir kaç parlak cam bırakmak niyetleri, diğerleri görmeden.

<ı>Diğerlerinin dışarıdan bizi görebileceği delikleri kapattılar önce tek tek

<ı>Diğerlerini içeriden görebileceğimiz göz deliklerini kapattılar tek tek

<ı>Kendilerine açık bıraktıklarını dağıttılar mum dibindekilere tek tek

<ı>Sonra da bizi avladılar tek tek.

<ı>Kırıktık, çok kırıldık,

<ı>Yapıştık, korkudan duvara yapıştık.

<ı>Sonra demokrasi geldi özgürlükleriyle,

<ı>O gece kurşuna dizildik.

<ı>Kalan şair:

<ı>Tüm delikler kapalıyken,

<ı>silah sesleri duyulmamış, mermi sesi rüzgar çıkarmış,

<ı>duvar dışındakilere kırık cam parçalarımızdan sürükleyip götürmüş,

<ı>hem de sürüklemiş gözlerinin içine…

<ı>Sıra sıra duvar dibine dizilenler:

<ı>Sus be şair, az sonra kurşuna dizileceksin ama senin aklın hala mucizelerde

<ı>Kim yaptı duvarı da?

<ı>Kim verdi parasını, suyunu çimentosunu,

<ı>Kim verdi bu akılları da?

<ı>Şair:

<ı>Cam kırıklarımızla dolarsa gözleri,

<ı>Çizerse bizden bir parça gözlerinin içini,

<ı>Belki yüzlerini bize dönerler,

hatta içlerini…

<ı>