Kırılıverir Gönlün

“İnşası mümkün olmayan bir depremdir yasaklara mahkûm edilmiş kalbinin yaşadığı.”

KIRILIVERİR GÖNLÜN

Zorla sevdiremezsin kimseye kendini. Boşuna uğraşma ağzınla kuş tutsan bile olmaz olmayınca.

Ve öyle anlar gelir ki bazen hiçbir şey söylenmese -güya seni kırmamak, olup bitenden uzak tutmak adına- bile, eylemler anlatıverir yüreğin köşe bucak gizlediği ‘istenmediğin’ gerçeğini.

İşte o an kırılıverir gönlün, paramparça oluverir bir daha asla tamir edilmemek üzere.

Çünkü güven sarsılmıştır defalarca kez benliğini yoklayan artçıların eşliğinde sen kabul etmek istemesen de.

Artık bir depremi yaşar gönlün tüm değerlerin yerle bir olduğu hakikatinin çivi misali gözlerine battığı o sahipsiz, o sevgisiz anda. Yıkılır kumdan kaleler gibi yüreğini inandırdığın, inandırmak istediğin her ne varsa.

İnşası mümkün olmayan bir depremdir yasaklara mahkûm edilmiş kalbinin yaşadığı.

Varsın olsun.

Yine döner Dünya. Gün doğar, gün batar, güneş yakar, yağmur yıkar, üşütür kuru ayaz.

Yine sabah olur ve gece yeniden.

Nefes alır verirsin güç de olsa.

Lakin unutma!

Vardır elbet bunları da bir gören.