Kırk tas yalnızlık

Kirlenmiş ruhumla kol kola yürüdük dün yine,
Soğuk ve kimsesiz caddelerde..
Martı çığlıklarında aradık,
Çocukluğumuzdan kalan masumiyeti..
Kirlendik sandığımız çamurları
Özler olduk şimdi….
Kol kola yürüdük dün kirlenmiş ruhumla….
Dalgalarda kendimizi bulduk..
Sesimiz yankılandı evrenin boşluğunda…
Kimsecikler duymadı bizi….
Denizhan a utanarak baktık..
Yürüdük hızlı adımlarla şelale sokak numara 14 e…..
Kapıyı çaldık….yalnızlık açtı…
Kırk tas yalnızlığa soyunduk alel acel,
Kırklanmak için….
Paklamadı ruhumu kaynayan su…
Buğulanmış aynada aradım kendimi,
Göremedim kimsecikleri………..
40 tas yalnızlık bile paklamadı bu arsız bedeni…
Söndüremedi içimdeki korkuç alevi…
Şimdi…çocukluğumdan kalan birkaç anıyla,
Tertemiz uyumak istiyorum yalnızca…
Bir daha uyanmayacasına…