Kırlangıçlarım bir de bana, hesap soruyorlardı

Kırlangıçlarım bu yıl da mart ayı sonlarına doğru penceremizin üstündeki yuvalarına geldiler.

Lakin o günden sonra hiç rahat değildim…

Her sabah tepemde pır pır dolaşıyorlar…

Önceleri bir anlam veremedim o gün bu gün, bu eziyeti sık sık yaptıklarını görünce durumu kavradım.

Geçen sonbahar göç ederken bıraktıkları iki tane tekne kazıntısı yavrularının ne olduğunu bana soruyorlar.

Bir an tepem atmış!..

Ulan, bana mı sordunuz da o kadar çocuk yaptınız üstelik ikisini de bırakıp gittiniz, burası Darülaceze mi?

Dedim.

Dinlemiyorlar…

Hoş Darülaceze de, garip gurebayla pek ilgilenmiyor, İzmir, Urla Kalabak'taki yaşlı bakım evine, beş yüz bin lira verirsen ancak bakılıyorsun!..

Bunlar her gün usanmadan tepemde boza pişirip beni uykusuz bırakınca, dayanamadım…

Bir gece pencere üzerindeki stor kapağını hafifçe aralayıp iki eş kırlangıcı yakaladığım gibi daha önce yavrularını taşıdığım kafese koydum.

Oh olsun…

Ertesi gün doğru (İzmir Sasalı Doğal Yaşam Parkı)

Oradaki ilgililere geçen sonbahar iki yavru kırlangıç getirmiştim dediğimde “Henüz doğaya salmadık.” Dediler.

Benim kırlangıçlarım yavruları gördüklerinde bir sarıldılar ki birbirlerine… Hepsini aldım eve getirdim.

Bütün öfkem, sıkıntım kayboldu…

Uykudan uyanmışım, hayırdır inşallah...     

Şahin Özşahin