Kırmızı güller dermeye geldim

Bugün için Sevgililer Günü diyorlar.

Sevdiği bir kişiyi ya da bütün sevdiklerimi aramak için bir tek bugünü bulabilmiş Batılı.

Çünkü Batılı sevgi için bir tek gün ayırabilecek kadar zamana düşkün.

Onlara göre zaman bile ancak para ile ölçülür.

Bizde de bu değerlendirme giderek her türlü değer yargısının üstüne geldi oturdu.

Batıcılık millete rağmen iğreti bir devlet siyaseti olduğuna göre karmaşa da büyüdükçe büyür.

Oysa bizler için her gün sevgililer günüdür.

Yüreğimiz yılda bir gün için değil her an için çarpar sevdiklerimizi andıkça. 

O sevdiklerimiz anamız, bacımız, kızımız, oğlumuz, yeğenlerimiz ve eşlerimizdir.

İlk sevgilinin yeri ise tartışmasız yüreğimizin başıdır. 

İlle de ilk sevgili demiş atalarımız.

Çünkü yüreğimizdeki ilk sızı anne sevgisinden sonra ona yönelmiştir.

Vatan toprağı da bayrak da yiğit atalarımız da yüreğimizdeki sevgililer değil midir?

O sevgililer ki cerendir, ala gözlüdür, sunadır, ahu bakışlıdır, Leyla’dır, sarı gelindir.

Sevenler ise delidir, deli divanedir, yeldir, küldür, kuldur, mecnundur, yiğittir.

Sevgili karşısında ‘zülfü dökük, boynu bükük’tür.

Adına can, canan, gül, gelin, melek dediğimiz sevgiliyi anmak için bir gün yeter mi?

O sevgi ki yüreklerin pır pır uçuştuğu bir duygu seli.

O sevgi ki sevgiliyi gördükçe değil andıkça köpüren bir dalgadır.

Sevgi yürekteki güçtür.

Bu yüzden insanoğlu sevgi için çok çırpınmış.

Sanat, edebiyat ve kimi anıt eserler sevgi için, sevgililer için ortaya konulmuş.

Gönül ancak içindeki sevgi yükü ile yücelir.

O sevgi ki ancak ondan sonra

Evler kurmuş

Yollara düşmüş

Denizleri aşmış

Nice ejdarhalar ile boğuşmuş

Kayaları delmiş gerektiğinde.

Çünkü gönül ferman dinlemez.

Sevginin çözümü çok zor.

Sevgiliye kavuşmak, sevgili ile buluşmak da öyle.

Kimi sevgiler çabucak çözülse de kimi sevgiler yıllarca çözümsüz kalabilir.

Sevgi peşinde koşmayan acımak, sabretmek nedir bilebilir mi?

Sevgi denizinde yüzemeyen başkalarını anlayabilir mi?

Sevgisiz kişinin merhameti nerede görülmüştür?

Atalarımız da sevgi uğruna çok düşünmüş.

At avrat silah üçlemesi bunun bir göstergesi değil mi?

İlk şiirler sevgi üstüne yazılmış.

Yaşı yok derler sevgi için.

Sevgi bir özlemdir.

Sevgi bir kara sevdadır.

Sevgi gönülden gönüle konup göçmektir.

Karacaoğlan için ise menekşe nergis toplamak, saz çalıp söylemektir gerektiğinde.

Ona göre: Güzel olmayanı gönül sever mi?

Aldı KARACAOĞLAN:

'Ala gözlerini sevdiğim dilber
Göster cemalini görmeye geldim
Şeftalini derde derman dediler
Gerçek mi sevdiğim sormaya geldim.

Gündüz hayallerim gece düşlerim
Uyandıkça ağlamaya başlarım
Sevdiğim üstünde uçan kuşların
Tutup kanatların kırmaya geldim

Senin aşkların gülmez dediler
Ağlayıp yaşını silmez dediler
Seni bir kez saran ölmez dediler
Gerçek mi efendim sormaya geldim.

Senin işin yiyip içmek dediler
Yaren ile konup göçmek dediler
Göğsün cennet koynun uçmak dediler
Hak nasip ederse görmeye geldim.

Mail oldum senin ince beline
Canım kurban olsun tatlı diline
Aşık olup senin hüsnün bağına
Kırmızı güllerin dermeye geldim.

Karac'oğlan der ki işin doğrusu
Gokte melek yerde huma yavrusu
Söyleyim ben sana sözün doğrusu
Soyunup koynuna girmeye geldim.'