Kış üstümüz başımız...

Kış üstümüz başımız..
Soğuk serzenişlerle ahkâm kesiyoruz,
Hayata..
Türlü dolambaçlıklarda
Türetiyoruz çaresizliğimizi..
Böyle doğmuş, Böyle görmüş,
Böyle yaşamışız çünkü..
Kış üstümüz başımız..

Her ektiğimiz umut tohumunun
Hasadını güze denk getirmişiz..
Bilerek, bilmeyerek
Denklik serpiştirmişiz
Sevilmeyi erdemlik
Sevmeyi erkeklik bellemişiz...
Kış üstümüz başımız..

Donuk martavalların nutuklarını
Hayran hayran dinlemişiz
Şiir gelmiş aklımıza şairi
Bellemişiz
Sönük bahar akşamına
Aşkları derlemişiz
Kış üstümüz başımız...

Her gamımız
Herca i menekşelerden alıyor
Acısını..
Vatanından vatanına göç eden
Göçmen kuşlara yüklüyoruz
Olmazlarımızı..
Kış üstümüz başımız..
Yırtık pırtık şiirlerde
Buluyoruz meramımızı
Yırtık pırtık şiirlerde
Aradığımız için aklımızı
Dedik ya...
Kış üstümüz başımız..

Şair doğmuş anamızdan
Şiire bulanmışız..
Derdimizi anlatırken
Sivri cümle kullanmışız
Bu yüzden terk edilmiş
Giden gitmiş
Yazdığımızla kalmışız
Geriye dönüp bir bakmışız
Kış üstümüz başımız...

İstanbul’da hava soğuk. Televizyonu attım evden 3. kattan aşağı. Gazetelerin hepsi zaten yalancı. Bu yüzden haberlerden bi haber yaşıyorum son günlerde... Bu yaşıma kadar hiç yapmadığım şeyi yapıyor.. Kitap okuyorum.. Şiir dinletiyorum kızıma, Şiir dinliyorum.. Yedi yaşındaki oğlum etkilendi bizden, şiir yazıyor.. Öyle böyle değil hem de şiir yazıyor...

İstanbul’da hava soğuk... Kar bekliyoruz... Hani televizyon paramparça ya.. Gazeteler yalancı.. Bu yüzden haberlerden bi haberim dedim ya.. Oralarda hava nasıl bilmiyorum..

Sen nasılsın..?

Kırık kalbin nasıl..?

Buralarda kar yağacak lâpâ lâpâ bu günlerde...
Bu yüzden..
Kış üstümüz başımız..

Zemheri her bakışı güneşe
Boyamışız..
Sarıcıklar esmiş yüreğimizde
Çocukluğumuzdan dem vurup
Başı dumanlı gençliği zorlamışız..
Kış üstümüz başımız...
Yarım yamalak sevdalar kalmış
Göğüslerimizin sol yanında
Bir yerde..
Acı değilse bile
Sızıyı zorlamışız..
Şimdi şiirler gün batımı
Mevsimler hazan gibi
Hazanın ertesinde
Kış üstümüz başımız...

Rüzgardan gemi maketleri yapıp
Fırtınayla doldurduk yelkenleri
Suyu görünce battılar
Çünkü kardan ıslandılar..
Kış üstümüz başımız..
Lûnaparklarda bırakmışız
Çocukluk aklımızı..
Atlı karıncalardan
Rahvan koşan karınca
Zimmetliydi çocukluğuma
At arabasında ki çocuk prenses
Olan sana her baktığımda
Gülerim çocukluğuma..

Şimdi adam olduk ya
Baştan sona aşk boyuyor ya
Şiirleri
Aldırma..! Bunlar çaresizliğin
Kalem izleri..
Sen aslını sorarsan
Kış üstümüz başımız..

Günleri evveli ve sonralarıyla ucuz eskimiş bir çarşafa bohça yaptı menkıbeler.. Boşa üşüyor, boşa soba yakıyoruz yüreğimizin orta yerinde.. Bacasını kurmayı unuttuğumuzu anımsadıkça.. Sağ elimizdeki sigaradan derin bir nefes alıp duman bırakıyoruz yüreğimizin yanmışlığını imgelemek için.. Sağımız solumuz berduş barınaklarında demlenen aşk sarhoşlarıyla filizlenmiş çiçek kokuları tütüyor burnumuzda..

En son boğaz da..

Salaş bir balıkçıda babasına yardım etmek için okul sonralarında garsonluk yapan kızın sorduğu “Ne istersiniz..?” diyen sorusu karşısında geldin aklıma.. Sustum.. Aklımdan geçeni söyleyip aklımı yememek için.. Balık ta yemedim zaten.. Vurdum rakının dibine... Adisyonu sana kestim içimden.. Bilmiyorsun değil mi..?

Bilmiyorsun tabii..; Kışa boyanmış aşkımız..

Çünkü..

Kış üstümüz başımız.....

Kış üstümüz başımız...

Kenan ocak... / 30 01 2008 Soğuktu