- Kategori
- Şiir
Kış uykusundan uyandı ruhum
Açıyorum pencerelerimi,
Güneş dolsun karanlığıma.
Zorum yine kaderle,
Ama bu son perde.
Sınırlarını yeniden çizeceğim ömrün
Ve haddini bildireceğim fani kullara.
Kış uykusundan uyandı ruhum,
Bağlasan durmaz.
Bu kadar yeter sükunet,
Olacaklara sabret.
Ve o gün yakındır.
Mahşeri beklemeye yok niyetim.
Bir bir kusacağım sustuklarımı.
Kuytularda yılanlarla oynayanlardan
Alacağım öcümü.
- Toplam blog
- : 8
- : 162
- Kayıt tarihi
- : 15.08.14
Yazmak kusmak gibidir. İçinde birikince tutamazsın. ..