Kısa bir mola...

Bugün, hayatımda kısa bir mola olsun. Düşünmeden ve hiç bir şey yapmadan öylece ayaklarımı uzatıp tavana baktığım bir gün. O yoğun kıvamından sıyrılıp hayatın, üzerimin kurumasını bekleyeyim mesela. Tek bir gün. Hayattan alınmış kısa bir mola. Bir ölü taklidi belki.

Konuşmadan öylece durayım mesela. Odamda bir başına, kimse olmadan sessizce. Yoruldum günlerin hızından, insanlardan, her gün aynı olanlardan ve hatta kendimden. Sabah aynı saatte uyanmak zorunda olmaktan, aynı ritüele uygun hazırlanmalardan, aynı yüzlere söylenen günaydınlardan, masamdaki kağıtlardan, gün boyu oturmaktan ağrıyan sırtımdan, akşamlardan, gecelerden, kitaplarımdan, gazetelerden, uyurken aynı şeyleri düşünmekten yoruldum.

Bir çemberin dışına sıçrayıverir gibi çıkmak istiyorum hayatımın dışına şimdi. Çok değil sadece bir günlüğüne. İçindeki yaraları sarıp savaş alanına dönen bir şövalye gibi tekrar girmek için çemberin içine... Sadece bir gün...

Belki tek bir akşam. İş dönüşü üzerindeki elbiselerle birlikte günün artıklarından kurtuluverdiğin bir akşam.Açık pencereden ılık sonbahar rüzgarının içeriye dolduğu bir oda, hafif bir ışık, güzel bir şarkı, bir fincan dumanı üzerinde kahve, yatağına uzanmak, telefonunu kapamak, bilgisayarını açmamak ve sessiz, huzurlu bir gece.

Kollarını başının altında bağlayıp yatağına uzanmışsın. Gün bitmiş nefes almışsın. Yarı aydınlık bir gecenin içinde öylesine yüzer gibisin şimdi. Saçmalıklarla dolu herşeyden, nasıl olduğunu anlayamadan, sıyrılmayı başarmışsın. Yüzünde hafif bir tebessüm. Çekildiğin mağara huzuru ılık ılık yaymış omuzlarından tüm gövdene. Nefesin daha bir dolduruyor ciğerlerini. Hafiflemiş gibi hissediyorsun kendini şimdi. Tüm herşey geride kaldı. Bildin geçici olanı ve ne kadar boş yere üzüldüğünü. Hayata güvenmen gerektiğini çünkü hayatın herşeyi bir şekilde yoluna koyduğunu gördün. Tüm parçalar yerine oturdu.

Tek bir güne ihtiyacım var, kısa bir molaya... Oyuna yeniden tüm gücümle dönebilmek için...

RESİM:James Tissot