Kısacık bir yazıyla da olsa beni tanıyın istedim

El nakışına kuzenimin ısrarıyla başladım. Her sene kışın halk eğitime kursa gittik. İlk maraş işiyle başladım. O zaman simle iş yapmak çok cazip geliyordu. Hiç birşey yapamasam bile parlaklığı yetiyordu. Ama ilk yaptığım örtü bile çok düzgün. Çünkü okuldan da elişiye elim yatkındı. 1 2 3 4 5 derken 10 sene kursa gittim. Çok güzel arkadaşlıklarım oldu. Artık elişi için değil bir araya gelebilmek için kursa gidiyorduk. Hala o arkadaşlıklarımız devam ediyor. Ve arkadaşlarımla konuştuğumda; keşke aynı şehirde olsak, yine kursa gitsek diyorlar. Tabi ki 10 sene kursa gidip çeyiz yapmadım. Sipariş çalıştım. Arkadaşlarımla değişik örnekler araştırıp bulduk ve yaptık. Her sene farklı desen, farklı örnekler yaptık.

El nakışı bizim için vazgeçilmezdi. İlk hocalık belgemi feretikodan (Rizenin yerel doluması) aldım. Böylece hocalık yapmaya başladım. Görev süremiz 6 aydı. Boş kaldığım zaman en eski ve deneyimli hocalardan olan ve aynı zamanda arkadaşım olan Zeynep Dal' ın kursuna gidip boş vakitlerimi yeni birşeyler öğrenerek geçiriyordum. Ayrıca baklava ustasıyım. Yazın boş zamanımda baklava siparişi yapıyordum. Belli bir müşteri kitlem vardı onlara yönelik çalıştım.

Zeynep hocam işinden ayrılmak zorunda kalınca hocalığı bana teklif ettiler. Böylece kurs hocalığım başladı. El nakışını sevmemdeki amaç ileriki yıllarda antika olması ve nesilden nesile geçmesidir. Hocalığım boyunca da bu düşüncemi öğrencilerime aşılamaya çalıştım. Öğrencilerim için özgün örnekler, farklı desenler araştırdım her zaman. Hatta Almanya' dan bile örnek getirdiğim olmuştur. Farklı şehirlerdeki hocalarla bağlantı kurup, örnek alışverişi yaptım. Yeri geldi ben desen ürettim. Kendi işimi nasıl titiz yapıyorsam öğrencilerimede aynı şekilde çalişmasını öğrettim. Bu şekilde çalışma yapınca öğrencilerim benden, ben de onlardan memnun kaldım. Müdürlerimden de teşekkür aldım. Halk Eğitim'in yurt içi seminerlerine katıldım. Karaman, Antalya' da Rize' yi temsil ettim. İşimi seviyorum. İnsanlara bir şeyler öğretmeyi seviyorum. Zaten bunun için buradayım. Milliyet Blog' un güçlü sesiyle, el nakışının Türk kültüründe ne kadar önemli bir yere sahip olduğunu duyurmak istiyorum.