Kişileri başka türlü koruyamayız; insanların kendilerine karşı yaptıkları da suç olmalı

Valla artık bizi birileri öldürmüyor, kafayı yedik, kendi kendimizi öldürmeye başladık. Hukuk adamları “Kişi kendini öldürmekle zaten kendi kendine ceza vermiş oluyor” diye düşünüyorlar sanırım. Ama dikkat edilirse bu kabul ya da tespit sorunlarını çözemeyen kişilerin çareyi kendilerini öldürmekte bulmalarının önünü açıyor. Yani cesaret veriyor gibi. “Basarım tetiğe ya da çekerim ipi, kim bana ne diyecek”

İşin kötüsü değişen dünya ve zorlaşan hayat koşulları sorunlarını çözemeyen insanların sayısını artırıyor. Ve sorunlarını çözemeyen tetiğe basıyor. Önleyici hiçbir argümanınız yok. Üstelik sanki insanların kendilerini öldürmeleri haklarıymış, normal bir şeymiş gibi müdahale de edilmiyor. Ben şimdiye kadar babam kendini asıyor diye “155 İmdat polis” i arayanı duymadım. Sanki emniyet de böyle olaylarla ilgilenmiyor gibi. Öğrendiğimizde kişi mutlaka ölmüş oluyor. Nerede bu kararı alıyor? Nasıl ortam buluyor. Hiç duyan gören olmuyor mu? Yoksa birileri biliyor, görüyor da mahsus haber mi vermiyor? Kendini öldürmek isteyen kimseyi istesek önleyemez miyiz?

Biliyorum, ölmeye karar vermiş olanı kimse durduramaz. Ama bu konunun böyle “Bize ne canım, ne hali varsa görsün” anlayışıyla kişinin kendine bırakılması benim hukuk mantığıma uymuyor.

Ama öbür taraftan da sanki elden bir şey gelmiyor gibi. İnsanların canına kıymasına sebep olacak zor hayat şartlarının düzeltilmesi kolay değil. O halde kişiyi kurallarla da olsa durdurmanın yolları aranmalı. Yararı olmaz demeyin, bugün çoğu insan sigarayı yasak diye içmiyor. Cezası var. Ben istesem hiç yakalanmadan hem de kapalı yerlerde her gün sigara içerim. Ama beni vazgeçirmeye o basit yasak engel oluyor. İntihara kalkar da ölmezsen hapislerde çürürsün dediğin zaman bu bazı kişilerde önleyici olabilir. Hiç değilse kendini öldürmenin yanlışlığı insanlara daha iyi anlatılmış olur. Çoğu insan kendini öldürmenin kötü bir şey olduğunu bile bilmiyor. Yanlış ve günah olduğunu bilmiyor; çünkü bizler kendini öldürenlere iyi davranıyoruz. Onları kutsuyoruz. “Kim bilir ne derdi vardı” diye onlara acıyoruz. Yani kişiler canlarına kıyarken bu bakımdan çok rahatlar. Bu nedenle de karar verince hemen uyguluyorlar.

Bazı kimseler kanundan Allah’tan daha çok korkarlar. İntihara kalkışırsanız devlet sizi hapse atar denilince mutlaka etkisi olacaktır. Ama şimdi yani canına kıymak isteyenlerin bunu hayatta kalmaları halinde (belki başaramaz, belki biri görür) kanun karşısında suçlu duruma düşmeleri hukuk ahlakı bakımından zaten olması gereken bir şey. Kişilerin canlarının tapusu kendilerinde değildir. Allah’tan bize emanettir. Çağdaş devlet kişilerin hayatını her şekilde korur.  O halde bu şekilde ölümlerle ilgili kanunda mutlaka önleyici tedbir olmalıdır. Keza cinnet getirenler de ölmemeleri halinde yaptıklarının hesabını vereceklerdir. Yani kızıp kızıp al eline silahı, ben cinnet geçirdim deyip çocuğu çoluğu öldür. Böyle şey olur mu ya! Cinnetin tıbbi tanımı konusunda uzmanlığımız yok ama eğer çileden çıkaran olayların/hallerin/durumların sonucunda bu oluyorsa şimdiye kadar benim eşim çocuğum hiçbir şey kalmazdı. Valla ben ortada biraz hınzırlık olduğunu düşünüyorum. Katil Çakal Karlos’u her kanun yargılar. Kanun öncelikle böyle incelikli konular için gereklidir. Benim anladığım kadarıyla intihar ve cinnetlerle ilgili Türk yargı sisteminde kanun maddesi yok. Allah rahmet eylesin! Sizler koyun gütmüyorsunuz. Modern çağda insanları böyle yönetemezsiniz. Kişi kendisi dahi kendini öldürse siz sorumlusunuz.