Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

01 Aralık '12

 
Kategori
Anılar
 

Kişiye özel – Muhteşem…

Kişiye özel – Muhteşem…
 

Beyaz güvercin


Çok güzel demlenmiş, mis gibi kokan çayı,

ajda bardağına koymuştu ki, ufak bir ses duydu.

Sonra eli yandı,

Sonra yerlere çay döküldü,

Ayak parmak uçlarıda, hafif bir acı hissetti.

Bardak ikiye ayrılmıştı. Ne tuhaf!

Çok güzel bir görüntü oluşmuştu.

Beyaz tepsinin, cam bardakaltlığının üstünde...

Tavşankanı modeli çay, onun iki yanında,

Oldukça muntazam konulmuş gibi,

İki yarım ajda bardağı…

İşin tuhafı; çay kışığı nasıl olmuşsa olmuş,

Tepsinin üst tarafında,

Cam bardakaltlığının biraz ilerisinde…

Oldukça düzgün duruyor öylesine…

Tepsinin belirli yerleri kırmızı gibi!

Renk, bardak altında durduğu gibi durmuyor.

Bir elinde çaydanlık, bir elinde demlik!

Boş gözlerin dolu bakması misali,

Bakıyor tepsiye… Tablo gibi, resim gibi,

Ünlü bir ressam, bilhassa bu mizanseli hazırlamış gibi!

Hala bakıyordu.

Her şerde bir hayır vardır hesabı.

Bu olayda birçok hayır var diyordu,

Bunları da hissediyordu.

Rahmetli annem, bardak kırıldığında üzülmezdi,

Başımızdan bir bela gitti, savruldu’ derdi, dedi.

Hayırdır inşallah diyede ekledi.

Bende öyle düşünüyorum, diye ekledi.

Hala bir tablo gibi, bir resim gibi!

Kıpırdamadan tepsiye bakıyordu.

Biranda bir değişik bir şey daha oldu.

Mutfak penceresinde bir güvercin,

Sabah bıraktığı, ekmek kırıntılarını,

Bulgur tanelerini tırtıklıyordu.

Bunu nasıl görüyorum, dedi.

Başımı tepsiden hiç kaldırmadım ki…

Görmüyordu. Gölgesi tepsiye vurmuştu.

Tepsi donuk, tepsi hareketsizdi.

Gölge tık – tık hareketli…

Kuş her lokmada başını havaya kaldırıyor.

Mutlu, arada bir olduğu yerde dönüyordu.

Gölgesi renksiz, siyah – beyaz filmlerdeki gibi!

Düşüyor, koyu kırmızının üstüne!

Hala kıpırdamıyor…

Elinde demlik, elinde çaydanlık! Üstelik ocakta açık,

Gazın yanan halinin mavisi! Görmüyor, tahmin ediyordu.

Hala olduğu yerden kıpırdamıyor. Hala tepsiye bakıyordu.

Güneşte katılmaya karar vermiş olmalı ki.

Bu temaşaya; bir açıyor, bir kapıyor. Gidip geliyor sanki!

Gölgeler kurşini ile hafif siyah arasında!

Bir büyük, bir küçük değişiyor.

Bir ses ve bir hareket, onu yerinden oynatıyor.

Gördüklerime inanamıyor. Güvercin havalanıyor.

Kanatlarının sesini, tepsiye düşen gölgesinini!

İçi acıyor. Biz böyle iyiydik. Gitmeseydi.

Resim güzeldi.

Tepside kırmızılık yayıldıkça yayılılıyordu.

Beyaz yer az kalmıştı. Derken; gözü yine ona oyun oynadı.

Beyaz yer, beyaz bir güle benzemişti. Sanki katmerliydi.

Bu nasıl olabilirdi?

Ah keşke kuş uçmasaydı! Demeye kalmadı.

Kuş emri almıştı, dileği duymuştu.

Geldi, kanatlarını çırpa – çırpa… Yediklerini bitirmemiş miydi?

Ya da bir yere gidip, birini haber mi vermişti.

Bir kuş daha, aynı kanat çırpma edası ile geldi. Bu inanılmazdı.

Daha fazla dayanamadı.

Bunun ölümsüzleşmesi lazımdı. Bunun resmedilmesi gerekliydi.

Biranda karar verdi. Çaydanlığı ocağa, demliği üstüne koydu.

İçeri koştu, fotoğraf makinesini aldı, geldi.

O ne! Kuşlar yok, gözlerine inanamadı…

Çayın artığı, tüm tepsiyi sarmıştı. Kaşık öylesine duruyordu.

Bardak altlığındaki çaylarda kalmamış gibiydi!

İki kırık bardaktı gördüğü…

Bunun nesini ölümsüzlüştürecektim! Dedi.

Yine kaldım öylesine. Bu neydi şimdi! Bu rüyamıydı,

Bu anlık görüntümüydü? Bu rastlantısal bir şeymiydi?

Bu – bu neydi?  Dedi. Çok üzülmüştü. Sonra;

Bir anda kara düşünceler gitti. Farklı düşünmeye başladı.

Bu o anın güzelliği değil miydi?

Bu ruhani bir şey değil miydi? Bunu resmetmek nedendi?

Nasıl anlamadım dedi.

Bazen bazı güzellikler kişiye özeldi.

O özel bir an resmedilmez.

O özel bir duygu anlatılmaz.

O özel bir an sadece yaşanır.

Sorgusuz, sualsiz. Şahitsiz, ispatsız.

Önemli olan, onu görebilmek, seçebilmek!

Varlığından haberdar olmak! Hissetmek. Anlamak!

Hayat da bu değil miydi zaten!

 

Nazan Şara Şatana

 
Toplam blog
: 1731
: 4678
Kayıt tarihi
: 09.12.10
 
 

Turizmci; Genel müdür Yazar ; Romanlar, senaryolar müzikkaller... Sinema filmleri, TV filmleri.....