Kıskaç ve geçmiş

Bir vatan ki üzerindekiler kadar kutsal
Bir vatan ki milletiyle beraber aziz
Bir vatan ki halkıyla barışık, onlarla mutlu...
Onlarla tek yürek!...
Bir vatan ki ne esaretler görmüş ve bir millett...
Evet, bir millet!...
O millet ki, hiç esaretin zincirleri altına alınamamış...
Yarım ekmeğiyle mutlu bir millet...
Yırtık ayakkabılarıyla huzurlu bir millet...
Gezmiş bu vatanı nasırlı çıplak ayaklarıyla.. acısını duymadan soğuk taşların, kızgın kumların,
Yeri gelince bir çift yaşlı göz;yeri gelince "mutluluk" olmuş bir halk
Ve bu vatanın bu yüce milletin tek eseri...
Gençleri, çocukları, evlatları....
Yeri geldiğinde mehmetçik
Yeri geldiğinde bir anne, bir baba
Yeri geldiğinde de bahar çiğdemleri...
Ne yüce bir toprak ki bire bin veren ve o kadar bereketli
Ne yüce bir millet ki canını bin cana feda eden,
Bir can kadar güçlü bin can kadar zayıf bir millet
Korktuğu tek şey var ki.. yavruları biricik gözbebekleri
İnsan hiç gözüne zarar gelmesini ister mi,
Ya görmez oluverirse bir gün
Ya kararırsa şu koca dünya...
Yazık olmaz mı ardımızdan ağlayan bir çift göze
Yazık olmaz mı kararan dünyaya...
Yaşamaya..
Güzelliklere...
Ve bu vatana, canımıza tek varlığımıza, bu vatana
Elbette ki yazık olacaktır...
O bir çiçek ki kan gülleri açtı her zaman
Acılar çekti seneler boyunca...
Birçok yüreğini kaybetti...
Birazcık mutluluk onun da hakkı değil mi?
Kim demiş bu topraklar gençleriyle, çocuklarıyla her zaman mutlu olamayacak diye?
Kim demiş?
Hangi şaşkın?
Birileri demiş olacak ki biz gençleri tanımayan
Türk ulusunu tanımayan...
Birileri demiş olacak ki? biz gençleri "kukla olarak kullanabilirim" düşüncesinde olan...
Yazık boş umutlar boş hayaller...
Olayların içinde kıstırılamaycak kadar çevik bir gençlik, ve...
Birilerinin boşa çıkan umutları!

Esaretsiz bir milletin esaretli çocukları olabilir mi?
Olamaz...
Olmayacaktır da...