Kıskançlık...

Samimiyet benim içimde var, insanlara inanma gibi bir hastalığımda olunca samimiyetimin başıma iş açması da kaçınılmaz oluyor. Duygularım daima kendimcedir, olduğum gibi düşünür olduğum gibi de yazarım ya da söylerim yazarken de söylerken de içimde asla bir kötülük yoktur. Ama benim düşünmediğimi ne hikmetse başkaları düşünür ve bana yakıştırır. Sonunda üzülen sadece ben olurum buna inanın.

Geçen gün bir yakın dostum bana dedi ki bak yazdıklarını okuyorum, evet senin çok uzun yıllardır yakın arkadaşın olabilir ama sakın buna inanarak samimi içten yanıtlar verme “yanlış anlaşılabilirsin…”

Olmaz öyle şey onun eşi benim en yakın arkadaşım dostum hatta neredeyse kardeşim, dedim. Bana olsun sen bence daha dikkatli ol, yanılabilir hatta çok üzülebilirsin, dedi.

Günlerdir düşünüyorum ne yazayım ne söyleyeyim diye, içime battı çünkü. Sonunda bir yakın dostum doktorumuza danıştım, dedi ki sitende sen yazmıştın aylar ünce unuttun mu? “Dünyanın en tehlikeli en büyük hastalığı kıskançlıktır, diye. Evet, haklı ben ve bir dostum kıskançlık yüzünden hayatımızın en güzel günlerini garip bir yaşam tarzını içimize atarak yaşadık, şimdi yaşlandık ama kurtulabiliyor muyuz, hayır!

Hocam kıskançlık öyle bir hastalıktır ki emin olun sonu büyük bir felaket bile olabilir, bunun yaşla eğitimle de asla alakası yoktur, dedi. Aklıma bir oyun geldi.

“Shakespeare’in ünlü eserlerinden Othello’da, oyunun kahramanlarından soylu, akıllı, güçlü ve dürüst kişilikli Othello ile karısı Desdemona birbirlerini büyük bir aşkla sevmektedir. Ancak Othello’nun ilk armağanı olan mendili Desdemona kaybetmiştir. Othello, karısının mendili kaybetmesinden kuşkulanmaya başlar. Mendili ele geçiren İago, Othello’nun Desdemona’ya güvenini sarsacak bir plan kurar ve bunu başarır. İago’nun planı yüzünden, Othello, Desdemona’nın Cassio’yla kendisini aldattığından kuşkulanır. Kıskançlığın ateşiyle yanıp tutuşan Othello, önce Cassio’yu, sonra karısını öldürür. Bu arada her şeyin İago’nun işi olduğu ortaya çıkar. Bunun üzerine Othello kendini öldürür ve İago idama mahkûm olur.”

Kıskançlığın bu boyutlarına “Othello” sendromu deniyormuş onu öğrendim, insan yaşadıkça neler görüyor yarabbi...

Değerli doktorumuz insanların bu hastalığa yenik düşmesinin nedenlerinden birinde güvensizlik vardır, güvensizlik kuşkularla korkularla birleşince tedavisi mümkün olmayan bir hastalığa dönüşür ki en kötü yanı bu hastalığın şiddetle sonuçlanmasıdır. Ülkemizde kıskançlık yüzünden bozulan biten evlilikler aşkların yanı sıra ölümlerle sonuçlanan olaylarda vardır ve hiç de küçümsenmeyecek yüksek oranlardadır, diyor.

Korktum, yazdığım bir yazı da ya da yorum da içten ve samimi ama tamamen iyi niyetle yazılan bir yorumun ifadenin kardeşim diyebileceğim kişilerde yanlış anlaşılması mümkün mü? Yukarıda yazdıklarımı okuyunca ya da düşününce “Mümkün” diyebiliyorum. Bir ayrılığa bir felakete neden olabilir miyim diye kendi kendime düşünüyorum, galiba olabilirim diyorum.

Aşağı tükürseniz sakal yukarı tükürseniz bıyık misali içten yazmasam burnu büyümüş diyorlar az yazsam soğuk diyorlar, şaşırdım kaldım. Bu işler ve kıskançlık bana göre değilmiş kesinlikle anladım ve inandım ben kıskanç bir adam değilim, her ne kadar muhterem eşim bana çekilmezsin dese bile…

Bu da garip hiç kıskanmam diyenlerin kendilerini başarıyla gizleyen kıskançlar olduğu tespit edilmiş. Çünkü bu insanlar kıskançlığı kendilerine hiç yakışmayacağına inandıkları en olumsuz duygu olarak kabul ediyorlarmış.

Bana göre kıskançlık hafifsenecek bir duygu değildir, önemli olan kıskançlık duyulduğu anda gösterilen davranış biçimi nedir ona bakmak lazım. Başarıyı kıskanan biri asla utanmamalıdır ama karısını kocasını yakından tanıyan birilerinin hemcinslerinden kıskanmasının ardında yatan acı gerçeğe dikkatle yaklaşmaları gerekir.

Ne yazık ki son yıllardaki kadın erkek ilişkilerinde varılan noktada kadın ikinci sınıf vatandaş tipine layık görüldüğünden kıskançlıklarla biten kavgalar sonunda erkeğin çekip başka kadınlarda çare araması çapkınlık anlayışına da açılan derin bir kapı haline gelmiştir. Ve ne yazık ki kadınlarımızın böyle zamanlarda çekip gitmek gibi bir hakları da maalesef yoktur.

Şu kısacık ömrümüzde bu kadar muhteşem bir yaşam fırsatının sunulduğu günlerimizde kıskançlıktan şiddetten ayrılıklardan ihanetlerden bahsetmek inanın bana büyük bir işkence gibi gelmektedir. Bu yüzden can dostuma hak veriyor ve bundan böyle daha dikkatli davranmama gerektiğine inanıyorum. Bazı değerli dostlarım alıştıklarının dışında davranışlarda bulunur biraz mesafe koyar veya daha az samimiyet gösterirsem bilsinler ki nedeni budur yani olası “kıskançlıktır”

Hiç kimsenin benim hayatıma kara leke ya da cehennem azabı sokmaya hakkı olmadığı gibi benim de hiçbirimizin de böyle bir hakkı yoktur. Üstelik hiç kimsenin de üzülmesini istemem…

Umarım hiçbir ev de hiçbir gönül de can da “kıskançlık” yaşanmadan mutlu ve huzurlu bir hayat yaşanır gülen yüzler hiç solmaz.

Kalın sağlıcakla…

Erdoğan Özgenç