Kitap Kurdu

Bir kitap kurdu olsam
Kitaplar arasında gezinsem dursam
En çok hangi kitabı ister canım
Bir şiir mi, bir öykü mü, yoksa bir roman mı
Kahvaltıya Orhan Veli’yle başlamalı
Öğlenleri, Sait Faik Öyküleri yemeli
Akşamları, İnce Memed, yiyip, oh demeli…

Canım ne istedi, bilir misin?
Demli demli “Trabzonlu Delikanlı”dan
Bir çay ziyafeti..
Sonra “Dünyanın En Güzel Arabistanı”na uzanmak
Turgut Uyar’la Kızılay’da rakı içip
Ercümend Behzat’dan konuşmak…

Süreyya Berfe yine şiirlerini yazıyor
Ben en son “Kalfa”da kalmıştım
O hızla ustalığa doğru yol alıyor…

Ah ... Ali Yüce
Şiirlerin ne delice
Senin “Havalı Meryem”in ne yapıyor
Hangi arka sokaklara sapıyor..

Öyküyü, Sait Faik “Hişt ... Hişt..” derken bıraktık
Derken, Varlık 1967 Yıllığında Orhan Kemal’le
Aynı sayfalarda yer aldık…

Roman dersen, Tahsin Yücel, Dersaadet’te hala
Yaşar Nabi’nin yanında katiplik yapar
Gizli gizli romanlarını yazıp
Patron gelince, defteri kapar..

Sennur da onun çırağı ,
Yüzü güler, Gelip gidene “Hoş geldin”der
Arada sırada Nursel Duruel’le çekişip
Doğru Çınaraltına gider…

Öyküde dergilerde Muzeffer Buyrukçu
Tarık Dursun K.ile yarış eder
Erdal Öz patronluk güder,
Herkese ters gider…

Türk Romanı acaba kiminle başlar
Ahmet Hamdi Tanpınar’la devam edip
Peyami Safa ile köşeyi dönüp
Oğuz Atay’la zirveye ulaşıp
Herhalde Orhan Pamuk’la biter..!
 

Ey …kaari ... Sen bana bakma
Yoluna tek başına devam et
Daha ne yazarlar çıkar bu topraktan
Bir kitap kurdu olarak
Hiç aç kalmazsın
Sen yoluna devam et, korkma…