Kitap okumak ve ben

Özel zevklerim arasında televizyon seyretmek, nostaji futbol izlemek vardır.

Bu zevkleri daha geliştirebiliriz. Uyumak ta bir zevktir. Müzik dinlemek. Oturmak da bir zevktir. Oturup televizyon seyretmek. Bunların hepsini yapıyorum. Ama gelin görünki bir zevk var ki o ben de hiç yok. Aslında o zevki tatanlar hayatta kazanıyor.

Kitap okumak. Kitap okumayı hiç sevmem. Bitirdiğim kitaplar vardır elbet. Onları okurken zorla , aile basksı ile okumuşumdur. ‘’Hadi olum kitap okuma saati geldi’’ diyordu annem. Yaşım gereği Hanser ve Krater’i okuyordum. Kitabı açıyordum. Kitap bana bakıyordu , ben kitaba bakıyordum. Saatlerce öyle durabilirdim ve duruyordum. Sıkılıyordum. Annemin ve babamın bana bu alışkanlığı kazandırmak istediğini biliyordum. Ama benim içimden gelmiyordu. Örneğin: gazete okumayı severim. Gazetenin ilk sayfaları siyaset, magazin ve cinayet olduğu için pek bakmam. İlkokulda okuma alışkanlığım yoktu. Orta okulda dediğim gibi hiç yoktu. Lise de de hiç yanına yaklaşmadım. Çevreme bakıyorum. Adam boş zamanlarında kalın kalın kitaplar getirip okuyordu. Daha önce de şahit olmuştum okuduğunu. İmrenmiyor değildim. Bu işin bir sırrı yok mu? Nasıl bu hissiyati uyandırabilcem. İçimdeki potansiyeli bile bile gelin görün ki bende ki bu okuma özürlüğüğü nasıl bitecek bilemiyorum.

Eğer varsa bir formulü gelip birisi bana anlatsın. Kitabı okuya okuya okuma isteğini nasıl kazanabilirim olduğunu biri bana anlatsa. Kansere çare buldular, şizofrene de çare buldular. Bu küçük sorunuma da çare bulsalar. Tıp ilerliyor da kültürler de ilerlese. Galiba ben baştan kaybetmişim . Bu kültürü daha önceden edinebilseydim.

İyi günler...