Kitap

Bembeyaz sayfaya
İlk harf yazılır:
“Elif…” 

Kitaba
İlk emirle başlanır:
“Oku!..” 

Sayfaların tek hasreti
Uzun ince bir yol gibi… 

“Oku!” dendi yüreklere!
Emre sadık kalmak için,
Önce “Bir göz”
Sonra “Bir baş” çizilir;
Her başlangıca
Baş Olan gibi… 

Kim, nereden
Bilmiş ki okumadan
Başa gelecekleri?
Belli ki
Adı Kader!..
Sonsuz bir kitap gibi… 

Kitaptır…
Kitaptır, O!
Her sayfası bembeyaz yazılan.
Ve her sayfası
Aydınlık okunan
Hayat gibi… 

Daha ilk sayfada
Görür gözler: 

Kitap ışıltılar içinde
Yazılır ya…
Yazılan
Düşler ve gerçekler
Elif’le başlayıp Elif’le bitmeli… 

Kitap aydınlıkta
Okunur ya…
Göz yol alır, sabırla.
Göz göz okunan
Kitabın her sayfasında,
Ömre dolmak emeliyle
Doğru ve emin
Baş eğmeyen Elif gibi… 

“Bir" yoluna
Baş koymak için
Yazılmışsa bu kitap;
Yola çıkılması, mutlak!
Elif’le açılmışsa
Kitabın yüzü
Yolun “Bir”e varması
Hakikat! 

Elif’le başlar
Okumak
Ve yazmak!
Elif’in peşi sıra
Kitaba dökülür
Birer birer;
Ağlayan,
Özleyen,
Gülen,
Sabreden
Harfler…
Harfler ki;
“Bir” aşkına
Müebbedler…
Elif Elif
Yaş döker
Elif’e mecnun
Kader… 

Kitabın sayfalarında
İlk satırdan
Son satıra
Elif’in ardı sıra
Dizilen harflerle
Yola çıkılmıştır,
“Bir kez!” 

Yol, yalnız bir çizgidir,
Ancak.
“Kalp, bir gün uyanacak!”
Yola rehber
Yolu aydınlatan
Tek Elif gibi… 

Kitabın tüm yazıları
Baştan başa
Nur içinde…
İlk sayfadan
Son sayfaya;
İlk harf ile
Tek sözle
Bezenmiştir, Kitap:
“Kitabını gör, Elif yürekli!”
Ve, "Oku O'nu!"
"Elif gibi..." 

Yegâh Elif Mirzâde