Kıyamet

Sur borusunu çaldı İsrafil

Yer gök sallantıda

Pamuk ipliklerinin bi ucu doğuda bi ucu batıda

Şerri bela rabbi kaza hayatlarda bi sükut

Tenlerde bir ürperti diken diken…

Devrilen günler yıkık dökük

İpini koparmış vaveylalar sokaklarda

Ve her sokak boğuldu kendi karanlığında

Ortada kızıl denizler

Har alevler…

Ortada yığın yığın kara kaplı defterler

Kan kokusu her köşede

Mahşeri kalabalıklar yığın yığın kapılarda

Kapılarda geç kalınmış pişmanlıklar

Sırtlarda bin bir kurşun; isimsiz ve sahipsiz

Suratlarında meymenet kalmamış siluetler

Sağır eden uğultular salıyor ortalığa

Her yanda bir can acısı

Can sızısı

Hükmedilmiş zevaller

Ödetilen veballer…

Duymuyorum

Sağırım ben

Körüm

Lalım

Tutuldu nutkum

Sadece görünüyorum

Taş kesildim

Buz kesildim

Hissetmiyorum

Zamanın ertelenmeye vakti yok

Kararı karar

Taş taş üstünde bırakmaya niyeti yok