Kıyameti beklerken

Bir şarkı söyleniyor gönül üzre, gözler koklaşıyor, kalpler öpüşüyor.  

Titriyor alem, göz kapaklarında.  

Kırlarda kanat çırpıyor rengarenk bir kelebek; gazel olmuş yapraklar belli ki sonbahar gelecek.  

Çocuklar, kuzular çayırda koşuyor, kar yağıyor damların üzerine sinsice.  

Bir ayak sekiyor kızgın kum üstünde, leylekler taşınıyor ovalara ümitle.  

Zaman dönmüş tersine, dört mevsim olmuş bir mevsim.  

Rüyalar gerçek; gerçeklerse artık rüya…  

Sevgi olmuş bir tutam mutluluk arzusu, aşk olmuş bir salkım gönül bağı…  

Gözler hem gökte hem yerde, sevenler sevilenler hani nerede?  

Ver elini sev kardeşini, bak bir şarkı söyleniyor kıyamet üzre!  

Gelsin mi illâ Mesih; yoksa tutulsun mu güneş?...  

Harmanlanmadan sema ile toprak, başını kaldır da insanlığa şöyle bir bak!...