Kıyamıyorum

Son günlerde, neler oldu neler Ermenilere açıldık. Demokratik açılım dedik, Kürtlere açıldık. Açılırken, Azeri gardaşlarımızı kaçırdık. Bayraklar indirildi, tekrar asıldı derken, bacadan çıkan PKK, kapıdan girdi. Hem ne giriş. Açılımın destekçileri bile; bu muydu, dediler. Buda geçer, alışırız dedik, bu kez domuz gribi, arzı endam eyledi. Aşı sipariş ettik. Aşılarımız geldi. Test edildi. Sağlık bakanı, kameralar önünde aşısını oldu. Sıra Cumhurbaşkanın da ve Başbakanda dedi. Başbakan kızdı. Dedi ki: “Evet, bakanımızın da dediği gibi, aşı faydalı. Herkes mutlaka aşı olmalı, ama, ben aşı olmuyorum. Hayda. Bu aşıda ne var ki? Başbakan. Ben aşı olmuyorum dediğine göre, mutlaka bir şey olmalı. Son günü böyle geçirdik derken, asıl bela geldi. Belaya sormuşlar: Nereden geliyorsun? Bela demiş ki: Elinin köründen. Evet, öyle de oldu. Beşiktaş İnönü de Almanlardan üç gol yedi, Avrupa ya giremedi. Ben, bu hezimeti, asla futbolculara yüklemiyorum. Hezimet, tamamen teknik kadronun eseridir. Geçen sezonki şampiyonluğun hemen ardından, burada yazdığım yazıda, demiştim ki: Önümüzdeki sezon, Mustafa Denizli ve Serdar Özkan ile olmaz. Bunları gönderin. Beni dinleyen kim?

PKK kapıdan girmiş, ıslak imzalı belge bulunmuş, Başbakan aşı olmuyormuş, vız gelir, tırıs gider. Ama bu 3-0, adama koyuyor. Beşiktaşı çok seviyorum. Olumsuz eleştirmeye dilim varmıyor. Kıyamıyorum. Ama diyorum ki: Mustafa Denizli ile olmuyor.