Kıyılan hayatlar

Mutlu bir yuvanın ardından bu fazla ağır gelmişti....

Bu kadarda acımasız olmamalıydı hayat.... Her zaman acı olmayacaktı tabiki her zaman mutlulukta beklemedi....

Bu yuvayı kurmak için çok çaba harcamışlardı...Her kese karşı koyup herkese meydan okumuşlardı....

Hayat acımasızdı biliyorlardı.... Ama ne olursa olsun direneceklerdi....

Hep böyle olmazmı zaten....?

Aileler sonunda razı olmuştu ve evlenmişlerdi... İlk günler çok güzel geçmişti... Zannedersiniz ki bir rüyaydı bu yaşadıkları ve uyanmıyacaklardı bir daha hep böyle olacaktı hayat...

Ama yanıldılar... Beklentiler farklıydı... Yaşananlar farklıydı... Ne kadar çözmek isteseler de battılar... Anlamaktan çok anlaşmaktan çok dahada sorun olmuştu hayatları...

Bir de üstüne bir çocuk eklenince... Zaten kırt kanaat geçinen yuvalarına gelecek olan misafir ağır gelmişti yük olmuştu.... Önce kabullendiler sonra da ne olacağı belli olmayan bir yuvada bir çocuk daha fazla işleri karıştıracaktı...

Evet karar verilmişti ve aldıracaklardı çocuklarını....

Oysa ne çok hayalleri vardı... Böyle olmamalıydı diye düşündü kız.... Bu olmamalı pes etmemeliydi... Onlar aşkları için okadar çok mücadele etmişken bir anada bu zalim düzene yenilemezlerdi....

Evet sorun maddi açıdan rahat olmamalarıydı ama bu neden için bir cana kıyılamazdı...

Ona bir gelecek kuramam belki istediği gibi ama onun başkasına muhtaç olmaması için var gücümle çarışırım desede faydasızdı... Eşi karar vermişti birkez... Nekadar ağlasa da faydasızdı biliyordu bu çırpınışı faydasızdıı....

Doktorun randevu saati gelmişti ve göz yaşları içinde muayenehaneye gittiler...

Çaresizliği ilkkez burda yaşamıştı genç kız... İlkkez bu kadar savunmasız ve yanlızdı.... Sıkıca tutsa da eşinin ellerinden yinede boşluktaydı... Üşüdü, ürperdi, ağladı....

Kıyamam diyordu sadece yavruma kıyamam onu bukadar isterken onsuzluğa dayanamam ....

Eşinden ayrılırken baktı son kez gözlerinin içine yalvaran gözlerinden yaşlar süzülürken dudağından iki kelime çıktı sadece yapmaaa....

Kıyma yavruma.. Ama eşi okadar inatçıydı ki arkasını döndü....

Derin bir hıçkırık duyuldu önce....Sonra derin bir sessizlik.... Sanki zaman durmuştu.... Doktor bey malzemeleri isterken baktım genç kızın gözlerine yalvarıyordu yapmayın diye... Elimde olsa engellemezmiydimmm....

Doktor bey dedim sus ve malzemeleri ver dedi..... Kız ağladı o ağladıkça benim yüreğim sızladı.... Ve Rabbim insanı bir kan pıhtısından yaratır...

Önce bir sıvısın sonra şekillenir bir sıvının içinde yaşarsın...Zamanı gelince o sıvı açılır ve evet dünyaya savunmasız ve en mahsum haliyle bir hayat dünyaya gelir....

Ne olacağını nasıl olacağını bilemezsin... Ama ne ekersen onu biçersin.... Bu duyguyu yaşamak bir annenin en büyük saadeti en büyük gururu ve zevkidir.. Anne olmak... Bir can bir hayat taşımak onun canıma can katmak... Düşünsenize sizin içinizde bir hayat ve sizin herşeyinizle deslenip her gün büyüyor....

Genç kız bunu yaşıyamadı... Bir hayata son verilmişti...Bir hayat yok edilmişti bu masada.... Bir umut daha sönmüştü...Çöp kutusunda kalan parçalar haricinde derin bir acı anne yüreğünde....

Genç kız sustu hiç konuşmadı....Ağlamadı.... Günlerce yatakta kalmış.... Kaldıramamış bu ykü ağır gelmiş onuzlarına...Her gözlerini kapattığında bir coçuk görüyormuş kollarının arasında...Sıkıca sarılacakken bir an avuçları içinde kayboluyormuş....

Aradan yıllar geçti... Ben ozaman mesleğe yeni başlamıştım.... Bu çok acı vermişti bana...

Yıllar geçti aradan ve genç kız şuan hala tedavi görüyor... bir can hasreti ile yaşıyor... Ağlasa da faydası yok çünkü biliyor olmıyacağını...Doktorlar hiç bir problem olmadığını söyleselerde nafile.... Yapılan tüm tedaviler boşa gitmiş ve genç kız hiç anne olamıyacağını anlamış... Eşi bunun verdiği acı ile yanıp tutuşmakta olsada artk çok geç olduğunun bilincindeler.... Şimdi maddi durumları çok iyi ama mutsuzlar çünkü çocuk özlemi ile yanıyorlar... Ve biliyorlar ki bu onlara verilen en büyük ceza.....

Evet arkadaşlar....Bu hayatta en değerli şey bir evlat sahibi olmaktır... Bir hayatı siz vermezsiniz ki nasıl almayı akıl ediyorsunuz.... Gününmüzde artık herşeyin çözümü var evet ama hayat kıymak bu kadar kolay olmasın lütfen.... Küretaj ile her gün binlerce mahsum daha doğmadan parçalanarak yok ediliyor...

Hangi vicdana sığar bu hangi yerek dayanabilir buna.... Unutmayın onlar bir kan pıhtısı olarak yaşana gelselerde hangi aşamada olusa olsun sizi hep hissederler...

Belki bir dönem yaptığınız bir hata bu aile gibi sizide hayatınıza mal olabilir..... gelin bukadar çok korunma yöntemi varken ne olu ocuk katili oluyalım....

Sevgilerimle.....