- Kategori
- Şiir
Kızıl Gül
KIZIGÜL
Davet etti, konağıyım bağbanın,
Gülistanın, gül şahidi, kızıl gül.
Boy attı, gül-çiçekler içinde,
Sanırsın ki, sürahidir kızıl gül.
Nisan- Mayıs goncalaşır, yarılar,
Budağında kar destesi sarılar,
Leçeğinden bal götürür arılar,
Sana baldı, gül alırdı kızıl gül.
Bülbül öter, hayran eder her kesi,
Gül çehresi bürünmüştür lalesi,
Kızıl gülse karla alır nefesi,
Sızlar bülbül, penahıdır kızıl gül.
Kızıl güldü, gül bağının sultanı,
Hasta düşen yüreklerin dermanı,
Bülbüle kast etmeye var gümanı,
Muhabbetin konağıdır kızıl gül.
Bir denekti, âşıkların dilinde,
Bezeydi, güzellerin telinde,
Itrin saçar, hazin sabah yelinde,
Sevenlerin matahıdır kızıl gül.
Sabah-sabah goncaları açanda
Ter gülleri miski-amber saçanda,
Şeyda bülbül baş üstünde uçanda,
Gönüllerin rübabıdır kızıl gül.
Gül bağımız sığınmıştır bağbana,
Devran sürür bağban ile yan-yana,
Bir deste gül hediyemdi canana,
Müzmin, aşkın mereğidir kızıl gül.
23.05.2013