Kızılcaham'ın Termal Suları ve Soğuksu Milli Parkı'nda Doğa Yürüyüşü

Bayramda Kızılcahamam'daydık. Ankara'ya bir saat mesafede göğe uzanan çam ormanlarının altında olmak, benim gibi büyük şehirlerin gürültülü ve yapay kapanından kaçmak isteyen, gezgin ruhlu bir doğa aşığı için cennet hissi veriyordu.

İki yaşında bir çocuğun annesi olunca, ne kadar istesem de şimdilik çadır tatillerinden uzak duruyor olmam, tatilde de büyük bir otele, cep dolusu para dökmeme neden oldu. Yine de yaşadığım güzellikler beni mutlu ve huzurlu kılmaya yetti.

Her sabah, rehberin peşine takılıp Soğuksu Milli Parkı'nda yürüyüşe çıktım. Sekiz kilometre... Bir sekiz daha olsa, yürümek isteyeceğimiz kadar keyif alarak doğadan yürüdük de yürüdük. Eylek Kayası Mevkii'ni geçip zirveye çıktık. Çamların kokusu ve gölgesi altında, toprak zeminde, çevreme bakınarak. Neler yoktu ki benim gerçek bir bakışımı bekleyen?

Kökleri dışarıda kalsa göğü tutmaya çalışmasıyla güç ve gerçeklik hissi, kokusuyla huzur veren çam ağaçları, tepelerde kuşburnu çalılarının al al ışıltısı, zirvede böğürtlenler... Ve masmavi açık bir gökyüzünün ferahlığı...

Foto safari olarak adlandırdıkları yine de bence doğa yürüyüşü olan bu aktiviteden keyif aldığım kadar olmasa da Kızılcaham'ın şifalı termal sularının sıcaklığında gevşedim. Vücut losyonu bile kullanmayan biri olduğum halde, bir arkadaş tavsiyesi üzerine girdiğim yosun banyosuna girdiğimde epey sıkıldımsa da tenime verdiği sağlıklı ışıltı beni hayretler içinde bıraktı.

Elimde, çok sevdiğim ve İngiliz Edebiyat Tarihi'ne varana dek her kitabını birkaç sefer okuduğum Mina Urgan'ın Bir Dinozorun Gezileri, 1,40 metreyi geçmeyen havuzun klorlu sularına baktım. Mina Urgan'ı ve köhne teknelerin güvertesinde bir battaniyeye kıvrılarak yaptığı mavi yolculukları düşledim.