Kızım kep attı, nereden nereye

-Güzel bir duygu.
-Emek veriyorsunuz.
-Gözünüzden sakınıyorsunuz.
-İlk doğduğu anı hatırlıyorsunuz.
-Ve bir de bakmışsınız, agulu gugulu konuşuyor.
-Paytak paytak yürüyor.
-Kelimeleri yutarak bir şeyler anlatmaya çalışıyor.
-Yanlış anlıyor.
-Yanlış anlatıyor.
-Ama hepsi çok komik oluyor.
-Zaman zaman kızıyor.
-Zaman zaman sinirleniyor.
-Zaman zaman bitmek bilmeyen kahkahalar atıyor.
-Ve hemen hemen hiçbir şeyde anlaşamıyorsunuz.
-Hayata sizden farklı bakıyor.
-Hayatı sizden farklı algılıyor.
-Büyümüş.
-Ve kendi başına gidip arkadaşları ile oyun oynuyor.
-Kızımı oyun oynarken seyretmek, en keyif aldığım anlardan.
-Keyifle oyun oynuyor.
-Koşturuyor.
-Büyük uğraşlar sonrasında, iki tekerlekli bisikleti kullanmayı da öğrendi.
-Düştü.
-Yaralandı.
-Ayağını incitti.
-Kolunu kanattı.
-Ama yılmadı.
-Her akşam, sitenin bahçesinde, hava kararana kadar bisiklet sürüyor.
-Kâh saklambaç oynuyorlar.
-Kâh yakar top oynuyorlar.
-Kâh yakalamaca oynuyorlar.
-Heyecanla.
-Ve birden bütün çocuklar bisikletlerine koşuyor.
-Cıvıl cıvıl sesler arasında bisiklete biniyorlar.
-Ve büyürken, her anını, an be an izlediğiniz ufaklığınızda aralarında.
-Önceden başını beklerdim oynarken.
-Şimdi kendi başına.
-Kâh eve çıkıyor.
-Keyfi isteyince tekrar iniyor.
-Kafasına göre takılıyor.
-Ve bakıyorsunuz, nereden nereye gelmiş.
-İlk doğduğu an.
-Ve eğitimin ilk basamağı olan okul öncesi eğitimden mezun oluşu.
-Kep atması.
-Ve ilköğretime başlayacak olması.
-Hayatımın en heyecanlı anıydı.
-Bir evlenirken bu denli çok heyecan duymuştum.
-Kızımın doğumu ikincisi oldu.
-Ve üçüncüsü kızımın mezuniyeti.
-Yaptıkları gösterileri izlerken, insan, ister istemez garip bir takım duyguların içinde hissediyor kendini.
-Bir parçanız.
-Ve her şeyiniz.
-Yaşamdaki değerlerinizin en başında yer alıyor.
-Ve yerini hiçbir şeyin dolduramayacağı bir gerçek.
-Doğdu.
-Büyüdü.
-Yürüdü.
-Konuştu.
-Kreşe başladı.
-İlk diplomasını aldı.
-Ve hayat mücadelesinin ilk basamağından yüz akı ile çıktı.
-Duygu yoğunluğu yaşamamak mümkün mü?

* * * * *

-Şimdi koca bir yaz var önümüzde.
-Yaz okulu.
-Deniz.
-Yüzme.
-Geziler.
-Trekking.
-Rafting.
-Bol bol gezeriz hafta sonları.
-Ve ufaklığın adım adım büyümesi devam eder.

* * * * *

-Baba.
-Efendim İdiş.
-Çikolatalı dondurma.
-Bu gün yemezsen olmaz mı?
-Olmaz.
-Her gün dondurma yemekten bıkmıyor musun?
-Bıkmıyorum. Dondurma istiyorum.
-Bu gün yemesen dondurma İdiş.
-Bana ne, bana ne. Ağlarım bak.
-Of be İdil.
-Söz vermiştin.
-Söz vermedim.
-Verdin. Sözünde dur.
-Dün söz verdim ve dün dondurmanı yedin.
-Bu günde söz verdin.
-Hayır vermedim.
-Verdin baba. Sana inanmam bir daha. Bak ağlarım.
-Ağlarsan ağla.
-Baba ne olursun. Bu gün dondurmamı yiyeyim, yarın yemem.
-Tamam İdil. İstediğin kadar ye. Çatlayana kadar yiyebilirsin.
-Yuppi. Baba.
-Ne oldu.
-Seni çok seviyorum.
-Seni yıkamacı yağlamacı.