Klasik bir Türk hastalığı: Verecek akıl çok, dinleyecek sabır yok!

Az önce ofisimden içeri samimi olduğum bir arkadaşım girdi. Ve girer girmez bir bir akıllar, fikirler vermeye başladı kendisi:

- Abi şu tabelanızın ışıklarını yaksanıza!

- Kimse elektrik faturamızı ödemiyor tabi!... Ödediğimiz faturalarından kimsenin haberi yok ki!...

Yaşanan, klasik bir Türk hastalığının en kısa yoldan ifade edilişiydi... Neydi o klasik Türk hastalığı peki?

Verecek akıl çok, dinleyecek sabır yok! durumudur bu yaşananın adı...

Hakikaten de böyledir bu... Herhangi bir işin yapılması söz konusu olduğunda kendi yaptıklarına, kendi işlerine kimseleri karıştırmayanlar, kendi yanlışlarına tek bir söz bile söyletmeyenler, siz bir işi yaparken hemencik sıraya girer, sıra sıra, boy boy akıllar verir, bi dolu işgüzarlıklar ihsan eylerler! Siz isteseniz de, istemeseniz de hem de...

Üstelik onca aklı, fikri veren o çok bilmişler, ne sizin cevabınızı dinlerken yeterli sabrı gösterirler, ne de size ve yaptığınız işe akıllar, fikirler verecek kadar donanıma, bilgiye sahip olup olmadıklarına aldırış ederler. Onlar için varsa yoksa akıl vermektir önemli olan çünkü. Verdikleri fikirler uygulanabilir mi, düşünceleri bilimsel temellere mi yoksa kendi kişisel, dayanaksız önyargılarına mı dayanır; bunları bile düşünüp analiz etmeye gerek duymaz kendileri!...

Okumadan, araştırmadan bilgi sahibi olmak da, bilgi sahibi olmadan fikir üretmek de aynı ulusal hastalığımızın ürünüdür aslında. Biz Türklerde, verecek akıl çok, bileni dinleyecek sabır pek yoktur çoğunlukla...

Konuşmak dünyanın en kolay işi... Ama dinlemek ve sabretmek akıl, bilgi,erdem gerektirir. Birincisi ne kadar kolaysa, ikincisi bir o kadar emek ve gerçek anlamda aydınlanmayla mümkün olur.

Her neyse şimdi... Ne zaman tedavi edebiliriz bilemem ama... En klasik Türk hastalıklarından biridir bu: Verecek akıl çok, dinleyecek sabır yok! Ben daha ne söyleyeyim? Var mı bundan ötesi?

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.