Klozet, sifon ve kapı

Kalabalıktan kaçmak... Gürültüden uzaklaşmak... Tesadüfen orda oluşunuzu tüm benliğinizle reddetmek... Nefes aldığınızı hissetmek için sadece size ait bir alana ihtiyacınız vardır. Kendinizi başkasının zoruyla değil, bireysel seçiminizle sınırladığınız izole bir ortam. Sınırlılığın getirdiği farkındalık... Tuvaletlerden söz ediyorum. Özellikle de kabinlerle ayrılmış olanlardan. (Kimse sizi dışarı çıkmanız için zorlamaz) Günlük hayatın bulantısından kaçmak için idealdir onlar. İçeri girersiniz, kapıyı kapatırsınız ve artık bitmiştir.

Tüm o gürültü patırtı, ardı arkası kesilmeyen koşuşuturmaca, o şuursuzluk hali sona ermiştir. Gündelik yaşamın bayalığıyla birlikte tüm o dayatmaları atabileceğiniz bir klozet, yeni bir başlangıç yapmanız için bir sifon, belirsizliğe açılan bir kapı ve siz. Yalnızsınızdır ama aynı zamanda yaşadığınızı hissedersiniz. İçinizde bir coşku duyarsınız. Yüksek bir dağın tepesinde nefes almak gibidir. Bir an için mutlu olursunuz. Sonra...

Sonrası size kalmış.