Koca çınar

0 benim babamdı. Dürüst, çalışkan, haksızlığa gelemeyen, sert görünüşünün altında yatan yumuşak kalbi ile, herkesin derdini yürekten paylaşan, allahtan başkasına muhtaç olmak istemeyen, sulu gözlü, dağ gibi, onurlu adam.  

Her zaman insanın öleceğini hissedip hissetmediğini düşünürdüm ve hissedeceğine inanırdım. Ama artık bundan emin değilim. Hiç ölüm görmemiştik biz. Hiçbir yakınımızı kaybetmmiştik. Hep uzaklardan duydum ölmüş diye. Allah rahmet etsin dedim dilimde ama yüreğimde ölümü hiç hissetmedim. İbret alınması gerektiğini bildiğim halde, hiç ibret gözüyle bakmadım ölüme. Ne zor bir imtihanmış bilemedim.
Zaman zaman ''şu anda annem veya babam ölse ne yaparım''diye geçirdim içimden ama gördüm ki içinden geçirmeye benzemiyormuş ölüm. Hiç beklemediği, hiç düşünmediği bir anda geleceğe dair hayaller kurarken gelip buluyormuş insanı. Hiçbir acı yaşanmadan anlaşılmıyormuş. Babası ölenleri şimdi anlıyorum ben ve biliyorum ki babasını kaybetmeyen anlayamaz beni. Öyle kötü bir duygu ki bu, süpriz bir şekilde gitti hiç beklemiyorken. Hep korkmuştum ya ikisinide bir gün kaybedersem diye işte hayat öyle tuhaf ki...İlk aşkım, yok oldu aniden, Rüzgarlardan korunmak için sığındığım liman yok artık, beni koruyan örtüler alındı üzerimden. Güçlü olan ben öyle korumasız öyle sahipsiz kaldım ki, hiç bir şeyin yerini dolduramayacağı organımı kaybettim sanki..
Hayatın anlamsızlığını anlıyor insan ölümle. Hiç ölmeyecekmiş gibi bağlandığı dünyanın boş olduğunu hatırlıyor. Sanki rüya gibi geliyor bana yaşadıklarım, sanki uyandırılacağım ve babamı beni sabah işe uğurlarken, akşam balkonda oturmuş beni beklerken bulacağım. Keşke hepsi gerçekten bir rüya olsa! Hayat zaten bir yıldır öyle zordu ki, bir de babam gidince daha da zorlaştı. Bu yükü taşımak ağrıma gidiyor. Bir taraftanda düşünüyorum ki yaradan kimseye taşıyamayacağı yükü yüklemezmiş yinede bilemiyorum omuzlarım bu ağır yükleri nereye kadar taşıyacak?
Düşündükçe yaptığım ve yapmadığım şeyler geliyor aklıma ve pişmanlıklar. Keşke şöyle yapmasaydım, keşke böyle yapmasaydımlar ama hepsi boş sadece düşüncede kalıyorlar. Hayattan anladığım tek şey, giden geri gelmiyor kalan istese de gidemiyor.