Koca Çınar

Çınar; uzun ömürlü bir ağaçtır. Zaman 10 yıl aldıysa ömürden, ondan 1 yıl bile götürmemiş kadar dinç durabilir.

Çocukluğumdan bilirim. Üzerine çubuklarla isim yazdığımız nice çam ağaçları, kavak ağaçları vardı.

Tarihe tanıklık eden onlardı. Eli yüzü buruşmuş yaşlı ninem kadar yaşlı ve bir o kadar asil duruşları vardı. Yazın sıcağında kavrulan bedenlerimizi, kuytu gölgesinde serinletirdik.

Çınar ağacı gibi insanlar bilirim. Asaletinden hiç bir şey kaybetmemiş, yıllar esmiş geçmiş, ne iklimler birbirini kovalamış bağrında. Dallarını yapraklarını savurmuş rüzgar, kolu kanadı kırılmış kimi zaman. Fakat duruşundan hiç birşey kaybetmemiş. Yıllandıkça güzelleşmiş, derin ve eşsiz güzelliğini korumuş.

Bu insanların dallarına sığınan çoktur. Kışın yağmurundan, yazın sıcağından kaçıp çınarın altına tüneyenler gibi.. Kol kanat gererler. Öyle kuytu serinlikleri vardır ki, yangınlarımıza su serper nitelikte.. Öylesine koruması vardır ki, esen rüzgarlara karşı yağan yağmurlara karşı korur kendine sığınanı. Çaresiz anlarınızda çıkar ve mutlak bir çözümü vardır. Derin bir "ohh !"çektirir adeta. Soluklanmamızı sağlar.

Sonuç olarak elbette yeryüzünün nefesine nefes ekleyen ağaçlarımızdır. Önemi yadsınamaz bir gerçektir. Akciğerlerimiz, yeryüzünün en güzel bitki örtüsü. Onlara sahip çıkmalıyız. Yeryüzünü yaşanır kılan çınar ağaçlarımız kadar önem taşıyan asil insanlarımız var. Asaletini nesillerce anacağımız, öğütleyeceğimiz çınarlar.. Bizler de öyle çınarları örnek alıp, nice çınarlar yetiştirmeliyiz.