Kocacım "karım" olur musun?

Ne güzel birlikte yemek yapar, bulaşık yıkar, temizlik yapardık. Benzer filmler izler, dedikodu ederdik. Saatlerce bilgisayar oynamaktan, saçma sapan aksiyon filmleri seyretmekten vazgeçerdi. Belki romantik aşk filmlerini sevmeye bile başlardı. Birlikte alışverişe çıkardık. Saatlerce Mango’da Zara’da tur atmama kızmazdı. Aksine birlikte kıyafet seçer, hem dener hem de uzun uzun nasıl durduğunu yorumlardık. Belki pasta börek bile yapar, “Çay demledim, gel de internetten tarifini bulduğum kurabiyenin tadına bir bak, nasıl oldu merak ediyorum” diye bana seslenirdi. Ben de hemen koşar, yanağına bir öpücük kondururdum. Uzun uzun mutfak masasında çay içer, kurabiye yer, hayattan, modadan, TV dizilerinden, kayınvalidelerimizden, hayallerimizden konuşurduk. Durup durup birbirimize sevgi gösterileri yapardık. 

Cinsel hayata gelince. Ne olacak canım bunun vibratörü var, parmağı var, dili var o da olmadı salatalığı var, havucu var. Minik bir organın varlığı ya da yokluğu hiç de sorun değil yani. Hem de birbirimizin isteklerine canı gönülden kulak verir, ertesi sabah da uzun uzun gecenin kritiği yapardık. Cinselliği baştan savmaz, doyasıya yaşardık. 

Şu manzaraya bir baksanıza, ne mutlu ve sorunsuz bir çift. İşte evlilik dediğin böyle bir şey olmalı. Anlaşamayan, farklı dünyalardan iki insanın çaresizce didişmesi değil, aynı yerlere bakan, hayatı paylaşan iki insanın mutlu bir hayat sürmesi. Aferin kız Diana. Çok doğru bir karar vermişsin. Onu bırakıp başla erkek bulsan ne yapacaktın sanki. Kadının blogunu yazıyoruz. 

kadininkendi.blogspot.com