Köhne Bir Odaydık, Solmuş Güllerle Dolu

Şiir hayattır. Yaşatır hayatı her kelimesinde, her mısrasında... William Shakespare, hayatı ıskalayanları anlatır aşağıdaki şiirinde:

"Yıldızları süpürürsün, farkında olmadan,

Güneş kucağındadır, bilemezsin.

Bir çocuk gözlerine bakar, arkan dönüktür,

Ciğerinde kuruludur orkestra, duymazsın.

Koca bir sevdadır yaşamakta olduğun, anlamazsın

Uçar gider, koşsan da tutamazsın..."

     Daha gençliğinin başında, yaşadığı kötü hayatta bütün zararlı alışkanlıkları tadan ve on sekiz yaşında Overtier Latin'deki bir hayat kadınının koynunda aşkı keşfeden Baudelaire bir şiirinde yaşadığı hayatı şöyle anlatır:

    "KÖHNE BİR ODAYDIK;
    SOLMUŞ GÜLLERLE DOLU..."

   Osman Türkay, "Uyurgezer" isimli şiirkitabında geceyi ve onun koyu yalnızlığını şöyle anlatır:

   "Kesilir sokaklarda taşıtların uğultusu,

    Susar doklardaki uzak vinçlerde

    Baca külahları ve hortlaklar yürür damlarda

    Yansır yalnızlığı aynalara

    Zaman diyebileceğimiz kadınsı bir yüz

    Yıldızlar düştükçe kaldırımlara..."

    Orhan Veli ise "Kızılcık adlı şiirinde yaşamın küçük mutluluklarına dikkat çeker, acaba fazla mı ciddiye alıyoruz hayatı?

    "İlk yemişini bu sene verdi,

    Kızılcık,

    Üç tane;

    Bir daha seneye beş tane verir;

    Ömür çok ,

    Bekleriz,

    Ne çıkar?"

    Aşık Veysel de hayatın gelip geçiciliğini anlatır, şu dizelerde:

    ....

    "Gün ikindi akşam olur

    Gör ki başa neler gelir

    Veysel ölür adı kalır

    Dostlar beni hatırlasın...."

    Cahit Sıtkı Tarancı da memleket ister tüm yurtseverliğiyle:

    "Memleket isterim

     Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun;

     Olursa bir şikayet ölümden olsun..."

     MEMLEKET İSTERİM, GÖNÜLLER ŞİİR AŞKIYLA DOLSUN....