Koltukların gıcırdaması ..

Geniş açıdan bakıldığında, “birey” kavramının, aslında her yönden sınırlı yaşamakta olan birimi tarif ettiği görülür.
“Bireysellik” kişiselliği, benzersizliği, ayırt edici özellikleri, özgünlüğü belirtmek üzere kullanılır dilimizde...
Mistik açıdan Tekilliği, bireysellikten ayırmak gerekiyor.
Zira onu, Ruh yüklenmiştir.
Birimliliği ise insan!.. Yeryüzünde yaşayan...
Birey olma anlayışı, renaisance ile ortaya çıkmıştır.
Her insanın kendine özgü bir varlık olduğunun işaretidir.
İnsanın önemi ve varoluş gayesi buna bağlıdır.
Kendine has bir yapı olması!..
O, dünyada birçok yapıcı-yaratıcı güçlerle donatılmış, tavsif edilmiş, özel, evrenselliğe ulaşan anlayışıyla ve daha önemlisi  “Halife” olarak vardır.
Bu nedenle, her birim, beşeri münasebetlerde, çeşitli uğraşlar ve zorluklar içinde kendine has güven duygusuyla yaşam mücadelesi verirken, sıralanan bu vasıflara uygun hareket etmekle beraber, esas yaradılış amacı olan, aslını, hakikâtini bilerek sonsuzluktaki yerini belirleme konusunu da göz ardı etmemelidir.
Şurası unutulmamalıdır ki; birey olmadan, yaşanılan çokluk boyutunun hakkı takdir edilemezken, onu var eden Mutlak Yaratıcının da hakkı verilemez.
Birey için, “Mutlak Yaratıcı’nın Halifesidir” demiştik...
Varlık aleminde soyut ile somut boyutlar arasında Berzah bulunması dolayısıyla kopukluk, ayrışma ve bölünme söz konusu olamayacağına, çokluk alemi de “yaratılmışlık”la nitelendiğine  göre, Yaratan’ın Halik ismi ile, mahluk-birey adı altında alemi seyrettiği anlaşılmaktadır.
Gerçek böyleyken, kendine verilen bir isim ile, yani "yaratılan" olma doğrultusunda, özünü, aslını perdeleyen; varoluş gayesini sınırlı anlamlarda düşünen kişinin amacı, sadece doğanın getirdiği şartlara tedbir alıp korunmak ile kayıtlı kalıyorsa, bireysellik kozası içinde emin bir yer bulmuş olmanın sevinciyle yaşıyor demektir.
Nereye kadar?...
İnsanın gayesi bu mudur?..
Halifelik misyonunun, kısıtlı anlayışlarla bağdaşması mümkün müdür?..
Güvence ve korunma hayalleriyle geçen bir ömür, eğer perdelilik  dışına taşamıyor, Mistik ifadeyle “uyku” halinde devam ediyorsa, getirisi ne olabilir ki?
İnsanın yapabildiği en büyük zulüm, özündeki hürriyet anlayışını sınırlayarak, kendini kozasının içinde yaşamaya mahkum etmesidir.
O kozanın örülmesine yardımcı olan dışsal güçlerin, aynı şeyi kendileri için de meydana getirdikleri, sistemdeki bir oluşun içe ve dışa çalışma kaydının böyle tecelli ettiği hatırdan asla çıkarılmamalıdır.
Çeşitli nedenlerle;
Kişi, özgürlüğün, vicdanının sesini duymayarak, şartlanmalarından değer yargılarından, sahiplenme duygularından, kalıplarından çıkmadıkça, seyredeceği, aynı zamanda kendisinin de rol aldığı “evrensellik  piyesinde” perde hiçbir zaman açılmayacak,
Ve O;
Oturduğu yerden, yalnızca koltukların gıcırtısını duyabilecektir.

Ahmed F. YÜKSEL