Kolunuza yemek dökülse ne yaparsınız?

Sevgili Nursen ablam blog sayfasında babamıza güzel bir mektup yazmış. Özelikle de gelinimizin hor gördüğünü yazdığı satırlarda hüzünlendim.

O dönemlerde henüz fakülteyi bitirmemiştim ve bende tatillerde babamla onlarda kalıyordum. Bir gün sofrada hep birlikte yemek yerken, babam koluna biraz yemek döktü. Refleks bir hareketle koluna düşen yemeği yaladı. Peçeteyle silebilirdi tabiî ki, ya da kalkıp yıkayabilirdi kolunu. Ama bir refleks hali işte adamcağız kolunu en doğal refleks haliyle temizledi. Evindeydi, çocuklarının yanındaydı, hepimiz insanız yapmayanımız var mı acaba? Her neyse, yengemden çok ağabeyim o an öyle bir baktı ki, benim içim eridi. Kısacık bir andı ama ben hiç unutmadım. Ben şefkat duydum babama, ve asla utanmadım hareketinden. Karıncayı bile incitmeyen biriydi, her zaman temiz olmaya özen gösterirdi. Nasıl hor görülebilirdi bu hali.

Yıllar geçti, doktor arkadaşlarımıza yemeğe davetliydim. Bayan doktor arkadaşım yemeği koluna döktü, baktım ki kolunu yalıyor. Zaten yıllardır unutmadığım bir andı, hemen anlattım onlara paylaştım, gülümsedik hep birlikte.

Her şey insan için, her şeyden önce şefkat ve iyimserlik duygularımızı unutmamalıyız. Empati yapabilmek bazen zor olabilse de zor durumlara düşüldüğünde her şeyden önce karşımızdakinin yerine koyabilmeliyiz kendimizi.

Babamız ilerleyen yaşıyla her şeyden önce manevi yönden bakım gerekiyordu. İsterdim ki o dönem sevgili ağabeyim ve yengem onun yerine kendilerini koyabilselerdi. Ne yaparsa yapsın, kucaklayabilselerdi.

Sevgili ağabeyim babamızı kaybettikten sonra çok düştü bizlere, geçte olsa oda anladı sanırım hatalarını. Tüm özel günlerden benden büyük olduğunu umursamaz arar hatırımı sorar, mutlu olurum bende.

Her baba özeldir, ama bizim babamız gerçekten çok vicdanlı ve dürüst bir insandı. Bize de en büyük mirası bu oldu. Huzur içinde uyusun…

Resim kaynak

http://kungfool.transpect.net/gallery/galleryIllo/pictures/meilu_c.html

Resim adres

http://img46.imageshack.us/img46/6941/heartyv3.jpg