Komik duruma düşmek nasıl olur?

Bunca yıllık yaşamımda bir şey öğrendim ki; kişi aslında kendinde gördüğü kusurları başkalarında bulur ve onun üzerinden propagandasını yapar ya da eleştirir.

“Ben yalan söylemem” diyen biri en iyi yalancı,

“Benim kimsenin malında gözüm yok” diyen biri en araştırıcı, didikleyici olur.

“Dedikoduyu sevmem yapanı da sevmem” diyen birinin hemen bu cümlenin sonunda bir başkasının dedikoducu olduğunu söyleyerek onun dedikodusunu yapar görürüz.

Bir işyerinde yemekteyken konuşma duyarız: “Peki o müdürü kimse şikayet etmiyor mu” diye. Ama bunu söyleyen kişiye sorsak : peki sen bunu anlattığın kişi hakkında arkasından zalimliğiyle ilgili söylediğin sözleri yüzüne söyleyerek onu uyarabiliyor musun ki?

Komik oluyor insan böyle.

Hep böyleyiz biz. Aslında hep komiğiz. Komik duruma düşüyoruz. Toplum olarak böyleyiz.

Listeyi uzatsak hepimizin birer eksiği-yanlışlığı ortaya çıkacak. Bu sıkıcı olur. İsterse insan isterse burada yazandan da yanlışlarını, çelişkilerini bulur.

Geriye kaldı kendimizi düşünmeye. Biz acaba yaptıklarımızla, er ya da geç kimlerin karşısında komik duruma düşüyoruz.