Komünizmde hiç aşk yaşanmadı mı?

Çağlar boyunca aşk, insanların politik taraflarından özgür bir şekilde yaşandı. Demir perde ülkeleri, kendi bayrakları altında yaşamaya ve liberalleşmeye başladıklarında duygusal sistemleri de değişti.

Küresel sermayenin ülkelerine girmesi kimileri için ülkenin refahı ve zenginliği adına bir zaferdi. Ancak ülkenin en küçük birimi olan birey katmanında neler oldu acaba? Komünizm rejiminde bireyler bir hiçken, yeni oluşumda “fikri” sorulan, tüketime zorlanan, medyanın yoğun etkisi altında karar vermeye çalışan bir kitleye dönüştü.

Aslında konumuz Komünizm rejimini yaşamış ardından Kapitalist sistemle tanışmış bireylerin duygusal dönüşümleri...

İşte bu dönüşümü bireyler nasıl yaşadı. Gündelik hayatlarını nasıl etkiledi acaba?

Aşık olmayı belirleyen nedir? Bunun cevabını bulursak sanırım ki, belli bir yol kat etmiş olacağız. Bir bakalım;

Borsada prestijli bir iş, performanslı bir otomobil, güzide bir semtte müstakil bir konut, mum ışığında romantik bir akşam yemeği ile MAKSIMUM bir yaşam...

Yada kömür madeninde gün yüzü çalışılan bir iş, patates çorbası, 80 beygirlik bir TAVRIA, toplu konutta bir odada elektrik ışığı kesilmesi endişesiyle geçen MINIMUM bir yaşam...

Maneviyatın maddeye dönüşümü bu kadar hızlı mı olacaktı?

Ben izliyor olacağım...