Kömür madeni işçilerinin kaderi..

Not: Tam 4 yıl önce (10 Mayıs 2010) yazdıklarım uygulansaydı bugün ‘’ Milli Yas’’ ilan etmezdik...

Yine maalesef Zonguldak kömür maden ocağından grizu patlaması ve yine maalesef 30 madencimiz göçük altında…

Üzülmemek, kahrolmamak elde değildir…

Kömür madenciliği, en riskli işlerin başında geliyor…

Kömür madenciliği, iş kazası en yüksek sektörlerin önünde yer alıyor…

Anladığım kadarıyla riski sıfıra indirmek neredeyse olanaksız görünüyor...

Hele bir de denetleme ve kontrol mekanizması iyi çalışmıyorsa; Türkiye gibi ülkelerde bu risk dünya standartları üstünde kalması doğal sayılıyor…

Son zamanlarda özel sektör kömür madeni çıkarma işine girince; en az masrafla en çok üretim politikası gereği insan kayıplarının daha fazla arttığı kanaati bende hasıl oluyor…

Peki, ben olsam ne yaparım?

Valla ilk işim tüm kömür ocaklarını kapatırım…

Benim insanım çok değerlidir. Madem riski sıfıra ya da en aza indiremiyorum; o zaman kömürün kullanımını en aza indiririm, elzem kullanım için de ithal ederim…

Tabii ki bu aşama, aşama gerçekleşecektir…

Öncelikle kömürle çalışan termik santralleri kapısına kilit vururum…

En güvenli kömür ocaklarını üretimine belirli bir süre izin veririm…

Ama bu söylediklerimi mevcut hükümet ne karar alabilir ne de uygulayabilir…

Bu ne demek oluyor?

Bundan sonra da kömür madeni ocaklarında kazalar olacaktır, biçok insanımız ölecektir… Başka da bir sonuç çıkmaz…