Kömürde açan çiçekler soldu mu?

Karaman Ermenek’te maden kömürü ocağında 18 işçimiz çalışırken ocağa sular bastı. Aldığımız bilgilere göre 2500 ton su almıştır. Altı günden beri kurtarma ekipleriyle çalışmalar yapıldığı halde hâlâ bir sonuç alınamadı. Bu acı haberleri yaşarken Bartın’dan ve Zonguldak’tan da yine kömür ocaklarında acı haberler geldi.  Dört işçimiz daha öldü. Analar bir kez daha ağladı. Tüm Anadolu halkı bunları yaşarken Isparta’da koca bir trafik kazası yaşandı. Olay ISPARTA’NIN Yalvaç ilçesinde tarım işçilerini taşıyan minibüsün şarampole devrilmesi sonuncunda meydana geldi.

Elma toplamaya giden kadın işçilerimizden 17’si öldü, bunlardan 14’nün cenazesi Konya’nın Akşehir ilçesinde yan yana aynı mezarlıkta toprağa verildi. 28 yaralı da hastanelere gönderildi. 24 kişilik olan dolmuşa 46 kişi bindirmişlerdi. Bu da fazla para almanın uğruna sorumsuzca meydana gelen bir trafik faciası idi… Hepsinde bir sorumsuzluk ve duyarsızlık vardır. Olan fakir vatandaşa oluyor. Kömür Ocağında mahsur kalan işçilerimizin adı şöyle: 

Osman Çoksöyler, Hüsnü Çolak,Ali Haznedar,Kerim Haznedar, Mehmet Tokat, Hüseyin Çolak,  İsa Gözbaşı,  Bahri Uzer, Kamil Yaman,  Tezcan Gökçe,  Uğur İlhan, Hüseyin Gültekin, İsmail Gürses, Mehmet Baha,  Mehmet Özcan, Hasan Tuncer,  Recep Çiloğlu ve Ömer Cansu…Dileğimiz bu kardeşlerimizin bir an  önce ailelerine kavuşmasıdır. Allah’tan ümit kesilmez. Onlar için milletçe dua ediyoruz.    

Ben bunları yazarken aklıma bizim eski Aydın Milletvekili erdemli insan, yurtsever M. Kemal Yılmaz geldi. Eğer o sağ olsaydı beni Ankara’dan arar, bulur ve şöylece telefon ederdi: “ Kadir, Ermenek‘te maden ocağındaki işçilerimiz için yüreğim kan ağlıyor. Onlar için hemen bir geçmiş olsun yazısını yazalım” derdi.  M. Kemal Yılmaz’ı ne yazık ki 10 Mart 2013 günü Umurlu’ da dualarla toprağa verdik. Şimdi mezarında annesinin ve babasının yanında mışıl mışıl huşu içinde yatıyor. Bu vefalı dostumu rahmetle ve saygıyla anıyor ve tüm işçilerimize sağ olanlara geçmiş olsun, vefat edenlere Allah’tan rahmetler diliyorum. Tüm ailelerine sabırlar diliyorum. Sözümü sevgili M. Kemal Yılmaz’ın kömür ocaklarında hayatını kaybeden maden işçilerimizle ilgili “ GÖÇÜK’TEN”  başlıklı şiirinden birkaç dize ile bağlamak istiyorum:

                                   “     Kömür ocaklarında ölen

                                          sevgili köylülerimin anılarına”

Gökyüzü ayaklarımız altında benim,

Dünyam yaratılmış burda yeniden

Duruverdi bir noktada zaman, sonrası ve öncesi

Köşe bucak

Oldum olasıya ezik dörtken

Gündüzü ve gecesi

Hem üstümde kapandı,  hem yanımda

Zindan kapıları ağır,

Yer altında bir yol gider incecik

Düşüme yabancı ülkelere

Yürekten yüreğe nasıl olsa sızar sevgi.

Hele yukarda bahar gelsin,

Kıpırdamaya görsün dallar bir kere,

Üzerime çevrili kömür gözleri

Yüz tane, belki bin tane vardı.

Ölüm alışık sokuldu yanıma

 O mu beni sardı?

Ben mi onu sımsıkı kavradım,

Böylesi de olurmuş yaşamanın demek

Tamam, işte buydu ölünce sevmek.

……………………….

Nasıl kalem tutsun ama üşüyen eller,

Gelip de ben yanayım bari sobanda.

Sınıfların yine ılıcak olsun

Köyümün beyaz okulu benim.

Yeter ki küçük kardeşlerimi

Sen, durma okut öğretmenim.

M. Kemal YILMAZ

Varlık, 1960 Mayıs

Umutlu Çiçekleri ( Üç Demet Şiir / 3.baskı ) 2006- Aydın