Kontrolü kaybetmek

Her şey üst üste geliyor bazen. Sıkıntılar üzüntüler ayrılıklar. Ne kadarına dayanabilir ki insan. Sürekli bir şeyleri toparlama, düzenleme, idare etme çabası içinde boğulup gidiyorsun. Neye nerden başlayacağını, nerde neyi konuşacağını bilemez hale geliyorsun. Kontrolü kaybediyorsun….

Artık kontrol sende değil. Amacın yok. Hayatının gidişini tamamen bozan olumsuzluklar bir türlü çıkıp gitmiyor. Aksine yaşamdan tamamen kopman için üst üste geliyor ve sen buna engel olamıyorsun. Sen çırpındıkça daha çok derinlere iniyorsun. İçin sıkılıyor nefes alamıyorsun. Kontrolü eline alamıyorsun..

Bu bir sınav diyorsun içinden. Sadece sınanıyorum ve geçecek zamanı gelince diyorsun. Ama o zaman gelinceye kadar dayanabilecek miyim? Kafandan bin türlü şey geçiyor. Rahat bırakmıyor ki düşüncelerin. Kendini toparlamana izin vermiyor şartlar. Kontrol bir türlü sana dönmüyor. Hayattan yavaş yavaş kopuyorsun. Her şey elinde kayıp gidiyor. Ne hareketlerini, ne ağzından çıkan sözleri, ne düşüncelerini, ne sinirlerini kontrol edebiliyorsun artık..

Sevgili Fulya’nın yazısında söylediği gibi bazen durmak gerek.. Kontrolü yeniden kazanmak için durmak. Sadece zamanın içinde öylesine amaçsız yüzmek, kendini akan suların sükunetine bırakmak. Söylediği gibi durmak sadece.. Tüm düşüncelerini esir alan olumsuzluklardan sıyrılmak. Zaman içinde kaybolacağına değil de zamanın her şeye çözüm olacağına inanmak.. Büyük bir asilikle yatağını değiştiren su gibi düşüncelerimiz şimdi. Elbet zamanı gelecek ve su yatağını bulacak. İşte o zaman yaşamının kontrolü tekrar sana dönecek..

Resim: John William Godward